Drodzy Czytelnicy,
Kryzysu można się wystraszyć, można uważać, że to koniec świata albo śmiertelne zagrożenie. Ale można też uznać kryzys za wyzwanie i szansę postawienia na nowo pytań fundamentalnych, które gubią się w codziennej bieganinie. Zasada ta może i powinna dotyczyć także kryzysu gospodarczego i finansowego, jaki przeżywa świat Zachodu, a Polska wraz z nim.
Czas kryzysu to czas pytań o to, co najważniejsze: o sens podejmowanych działań, o dalekosiężne wizje, o cele strategiczne na przyszłość, a nie tylko o to, co zrobić dzisiaj. Tak dziać się powinno również w dziedzinie polityki gospodarczej i polityki społecznej – co przekonująco pokazują Paul H. Dembinski i Marek Rymsza. Być może zatem kryzys to okazja do poszukiwania nowego paradygmatu ładu społeczno-gospodarczego w epoce globalizacji? Coraz częściej eksperci wskazują także na antropologiczne – duchowe i moralne – źródła kryzysu. Czy są szanse, by w dzisiejszym świecie refleksja społeczno-gospodarcza objęła także ten wymiar, jak w Niemczech po II wojnie światowej?
Również dla WIĘZI trwa, jak Państwo wiedzą, czas kryzysu. I także dla nas jest to okazja do namysłu nad celami naszych działań i właściwymi sposobami ich osiągania.
Owocem tej refleksji jest decyzja o zmianie rytmu publikacji naszego pisma na kwartalny. Już w styczniu 2013 r. ukaże się nowa WIĘŹ – ta sama, ale nie taka sama. Będzie się ukazywała rzadziej niż obecnie, lecz nadal będziemy w niej pisać o tym, co najważniejsze. Będzie wyraźnie obszerniejsza objętościowo, ale chcemy, żeby była także jakościowo głębsza i ciekawsza. Wydawaniu kwartalnika będą towarzyszyły nowe formy publikacji i działań na naszej stronie internetowej. Liczymy, że te zmiany pozwolą nam zarówno zachować życzliwość dotychczasowych Przyjaciół, jak i odnaleźć nowych.
Zbigniew Nosowski
