WIĘŹ
Do czego właściwie mamy wracać, co ma być punktem odniesienia, kiedy mówimy o odnowie i reformie?
bp Ryś
Zawsze był nim pierwotny Kościół jako ten, który był najbliżej słów i działań Jezusa z Nazaretu. Teraz, wspomnieliśmy o tym, musimy jednak uznawać jeszcze rozwój Kościoła. Ostatecznie jednak wracamy do tego samego: że Ewangelia jest jedna. Już w Liście do Galatów Paweł pisze, że nie jest w stanie zrozumieć, jak szybko ludzie chcą odejść od Ewangelii, którą im głosił. Bo pojawili się tacy, którzy mówili, że można inaczej…
WIĘŹ
Już List do Koryntian daje wykaz wypaczeń fundamentów wiary.
bp Ryś
Dopiero z perspektywy czasu można ocenić, co było wypaczane. Ale ci, którzy wówczas mówili o obrzezaniu czy o Prawie, weszli w Kościół wprost z głęboko wyznawanej wiary żydowskiej. Paweł mówi: z obrzezanymi jestem jak obrzezany; z tymi, którzy żyją według Prawa, żyję według Prawa; z Grekami jak Grek – podlegam prawu, ale Jezusowemu, stając się wszystkim dla wszystkich. Kim więc jest Paweł? Czego naucza w sposób ostateczny? Co jest w nim stałe? Czy nie to, że jest „dla” innych i „dla” każdego?
WIĘŹ
Paweł może być modelem Kościoła? Kościół, który byłby wszystkim dla wszystkich, utraciłby własną tożsamość.
bp Ryś
Paweł jest fantastycznym modelem Kościoła.
WIĘŹ
Ale jeśli Kościół zacznie odpowiadać na wszystkie oczekiwania…
bp Ryś
Zaraz, zaraz: bycie „dla” to konkret, a nie zawieszanie zasad. Pokazanie, że kierując się tymi zasadami, potrafisz jednoczyć się z każdym człowiekiem. Inaczej będzie dramat: dla morderców jestem mordercą, a dla ofiar ofiarą.
WIĘŹ
A skąd te zasady, jeżeli pierwsi chrześcijanie nie mieli Nowego Testamentu?
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 10/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
