Przez lata doświadczeń kryminologia wypracowała fundamentalną zasadę, mówiącą że sprawca przestępstwa, popełniając je, nie myśli o surowej karze, która go czeka. Dalece bardziej skuteczna jest świadomość nieuchronności kary. I to za kwestię nieuchronności kary odpowiada sprawny system prawny. Tego systemu Kościołowi na dzień dzisiejszy brak. Warto też pamiętać, że znacznie większe zgorszenie niż sam grzech przyniosły fakty tolerowania go przez przełożonych i pomocy udzielanej bezkarnym sprawcom. W moim przekonaniu tylko głęboka reforma prawa obowiązującego w Kościele może zapewnić skuteczną walkę z nadużyciami seksualnymi. Wprowadzenie takiej reformy powinno zagwarantować, że każda sprawa zostanie rozpoznana bez zbędnej zwłoki, a nie trwać latami. Tylko takie postępowanie pozwala w wypadku wyroku uniewinniającego na szybkie zdjęcie z pomówionego odium pedofila, a w przypadku uznania jego winy zapewnia osobie okrutnie skrzywdzonej realną i przychodzącą w odpowiednim czasie pomoc psychologiczną. Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 8-9/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
