9 maja 2011 r. Janusz Krupski skończyłby 60 lat . Joasia upiekłaby tort, a każde z siedmiorga dzieci przygotowałoby coś ważnego dla Ojca. Wokół dużego, drewnianego stołu pod lampą zebrałaby się pewnie cała liczna rodzina, która zawsze umiała celebrować pięknie i mądrze czas wspólnego spotkania. Nie zabrakłoby przy stole rozmów istotnych i niebanalnych o sprawach ważnych dla rodziny i Polski, bowiem u Krupskich te przestrzenie przenikają się w sposób naturalny i niewymuszony.
Katastrofa smoleńska, 10 kwietnia 2010 roku, w tragiczny sposób zmieniła wszystkie plany. Pamięć o zmarłych jest żywą potrzebą serca, bez której nie można sensownie istnieć. Dlatego też 8 maja 2011 r. w gmachu Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie, w pierwszą rocznicę śmierci oraz w przeddzień 60. urodzin śp. Janusza Krupskiego, z inicjatywy Jana Stanisława Ciechanowskiego, p.o. kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, zebrała się liczna grupa przyjaciół, znajomych, krewnych, kombatantów, współpracowników byłego opozycjonisty, wydawcy, ministra. […]
Organizatorzy sesji pod honorowym patronatem marszałka Senatu Bogdana Borusewicza postanowili przypomnieć postać Janusza Krupskiego, pokazując go z wielu perspektyw, na różnych etapach życia, opisywanego w kolejnych panelach: Studia; „Spotkania”; „Solidarność”; Służba państwowa. Obok rodziny były to wartości, którym poświęcał swe życie. Takie wielowymiarowe spojrzenie na człowieka ujawniło całą złożoność historycznego uwikłania czasu, w którym żył oraz pozwoliło wydobyć bogactwo jego działań. Każdy z paneli był prowadzony i podsumowywany przez historyka, komentującego kolejne etapy niebanalnej biografii Janusza na tle zmieniających się czasów.
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 7/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
Przeczytaj także
