Burza, zapowiadana od miesięcy, przeszła bokiem – teraz, gdy nikt już się jej raczej nie spodziewa, trudno będzie uwierzyć, by Jan Tomasz Gross mógł nas jeszcze czymś zaskoczyć. Owszem, historia stosunków polsko-żydowskich wciąż stanowi żywy punkt odniesienia dla polskiej tożsamości, wydaje się jednak, że zdążyliśmy przywyknąć do kontrowersji z nimi związanych. Z drugiej strony obserwowane znużenie debatą publiczną wcale nie musi zapowiadać społecznego konsensu.
Wśród studentów Uniwersytetu Warszawskiego możemy obecnie zaobserwować co najmniej dwie postawy: tych, którzy książki Grossa czytali na bieżąco, angażując się we wcześniejsze polemiki i pozostając teraz bezpiecznie na zajętych zawczasu stanowiskach, oraz tych, którzy dopiero dzisiaj, już po wyciszeniu emocji, postanowili sięgnąć po budzące kontrowersje publikacje. Podczas więc gdy jedni z nas przeżywają okres znużenia dyskusją nad tezami autora „Strachu”, inni pracowicie nadrabiają zaległości. Niektórzy nawet nie robią tego z własnej woli, gdyż książki Barbary Engelking, Jana Grabowskiego i Jana T. Grossa coraz częściej figurują na listach lektur omawianych w toku obowiązkowych zajęć dydaktycznych, prowadzonych między innymi w Instytucie Historycznym UW.
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 7/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
