Ksiądz
Sylwia, podobnie jak inni gracze z „Sali samobójców” z właściwym młodzieńczemu wiekowi radykalizmem odrzuca świat, w którym widzi głównie fałsz i twierdzi, że wyzwoleniem jest śmierć. Śmierć staje się wręcz jej idée fixe.
Kobieta
Przypadek Sylwii to opisany w literaturze psychiatrycznej zespół hikikomori. Po raz pierwszy użył tego terminu 11 lat temu japoński psycholog Tamaki Saito, opisując bunt milionów młodych Japończyków, którzy nie wytrzymując morderczej kultury pracy, radykalnie wycofują się z życia. Osoby cierpiące na zespół hikikomori (w wolnym tłumaczeniu hikikomori to oddzielenie się, istota odosobniona) potrafią całe lata nie wychodzić z pokoju (załatwiają się do pudełka czy butelki), unikają kontaktu z otoczeniem, zanurzają się w rzeczywistość awataru, gdzie mogą być silni i wspaniali.
W grze „Sala samobójców” nie tylko Dominik zamienia się w kogoś, kto ma cechy niemal nadczłowieka, inni jej uczestnicy również prezentują się jako piękniejsi, odważniejsi, silniejsi. Chociaż uczestnicy Sali samobójców w jakimś stopniu kreują się na kogoś, kim nie są, to właśnie z nimi Dominik może poczuć się swobodnie, odkryć im swoje marzenia. Elementem spajającym tę grupę jest jednak dążenie do samobójstwa. Tragizm tej sytuacji jest tym większy, że odizolowani od realnej rzeczywistości młodzi ludzie nie mają szans skonfrontować się z autentyczną grozą śmierci, naiwnie więc igrają z ogniem, ze śmierci czyniąc swoją drogę. Śmierć odgrywa także kluczowe znaczenie w „Erratum”, tam również – chociaż w całkiem odmienny sposób – śmierć jest drogą.
Ksiądz
Michała z „Erratum” dosięga tragiczny przypadek. Chociaż sam nie wiem, Kasiu, czy śmiertelne potrącenie przez Michała starszego mężczyzny to rzeczywiście przypadek.
Kobieta
Einstein twierdził, że „przypadek – to Bóg przechadzający się incognito”…
KsiądzCały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 4/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
