„Jedni mówią – się zaczęła, drudzy mówią, że odchodzi, papierowa rewolucja, naszych powielaczogodzin” – śpiewał opozycyjny bard Jan Krzysztof Kelus o rozwijającym się na jego oczach drugim obiegu wydawniczym. Po ponad trzydziestu latach próby opisania „papierowej rewolucji” podjęła się Justyna Błażejowska. Jej książka „Papierowa rewolucja. Z dziejów drugiego obiegu wydawniczego 1976-1989/1990” jest pierwszą próbą monograficznego opisania polskiego niezależnego ruchu wydawniczego, stanowiącego fenomen w skali całego bloku sowieckiego. Chociaż wydawanie i rozpowszechnianie podziemnych publikacji stanowiło jedną z głównych form działania opozycji demokratycznej i „Solidarności”, zjawisko to dotychczas nie cieszyło się dużym zainteresowaniem historyków. Niestety, tę pierwszą próbę całościowego opisania historii polskiego niezależnego ruchu wydawniczego uznać należy za nieudaną.
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 1/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
