Niemiecka ambasada przy Watykanie, którą w zastępstwie ciężko chorego ambasadora Josefa Jensena kierował Hans Wolf Jaeschke, w ciągu kilku dni dowiedziała się o spodziewanym liście i 10 października 1965 r. poinformowała o tym bońskie ministerstwo spraw zagranicznych w depeszy następującej treści: „Z bezwzględnie wiarygodnego źródła dowiaduję się, że polski episkopat przygotował obszerne pismo do niemieckiego episkopatu, które ma być 11 listopada przekazane przewodniczącemu fuldeńskiej konferencji biskupów kardynałowi Döpfnerowi. Pismo to, przedstawiając w sposób racjonalny historię obydwu narodów, ma wyrażać dążenie do wzajemnego zrozumienia. Starając się wzbudzić sympatię dla sytuacji Polaków, ma ono ze zrozumieniem potraktować położenie Niemców, w szczególności wypędzonych, w jakim znaleźli się po wydarzeniach okresu wojennego i powojennego. Głównym celem pisma jest najwyraźniej – także ze względu na wizytę papieża w Częstochowie, do której dąży polski episkopat – przeciwdziałanie negatywnemu wrażeniu, jakie powstało nie tylko w Niemczech wskutek wywodów kardynała Wyszyńskiego we Wrocławiu 31 sierpnia. Ambasada zastrzega sobie możność przesłania dalszych doniesień, gdy tylko uda się uzyskać bliższe informacje na temat tekstu wspomnianego pisma”.
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 1/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
