(fragmenty)
Dokument można uznać za krok milowy w muzułmańskim podejściu do dialogu. Nie jest to jeszcze „przewrót kopernikański” na miarę soborowej deklaracji „Nostra aetate”, która pozwoliła katolikom na wypracowanie teologicznych podstaw dialogu międzyreligijnego, lecz stanowi na pewno przełom w relacjach chrześcijańsko-muzułmańskich. Wskazuje nowe perspektywy i daje możliwości rozwoju dialogu. Nie ma on charakteru polemicznego, jak wiele dokumentów i debat między naszymi religiami w przeszłości, lecz utrzymany jest w serdecznym i zapraszającym tonie. Cechy te – podobnie jak użycie cytatów z Pisma Świętego i refleksyjny charakter – dostrzega w dokumencie i docenia nawet krytyczny wobec teologicznego dialogu z islamem przewodniczący Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego kard. Jean-Louis Tauran. Dokument zawiera też swoisty apel o pokój i harmonijne życie w różnorodności.
List jest niewątpliwie wydarzeniem bez precedensu. Po raz pierwszy w historii muzułmanie reprezentujący różne nurty, środowiska i ugrupowania wspólnie zajęli pozytywne stanowisko wobec podstawowej prawdy wiary i zasad etycznych, które dzielą z chrześcijanami. Przygotowania i prace redakcyjne nad tekstem przyczyniły się do swego rodzaju dialogowego zjednoczenia muzułmanów. Połączone głosy świata muzułmańskiego, mówiące o miłości i dialogu, stanowią przeciwwagę dla krzyku ekstremistów i tych, którzy nawołują do przemocy i nienawiści. Przesłanie to jest tym samym odpowiedzią na pytanie o zaangażowanie się w dialog międzyreligijny strony muzułmańskiej, której tak często zarzuca się bierność i zachowawczość. Ten dialog pomiędzy wyznawcami obu religii nie może być inspirowany strategią polityczną, lecz imperatywem teologicznym ukształtowanym przez wiarę w Boga i miłość do Niego (…).
Dokument pojawia się w okresie, kiedy w stosunkach chrześcijańsko-muzułmańskich wyczuwa się pewien impas. Dlatego nie chce on być jedynie elementem dialogu między wybranymi przywódcami religijnymi, lecz zamierza zainspirować muzułmanów i chrześcijan do krytycznej i powszechnej refleksji nad ich tradycjami. Sygnatariusze podkreślają, że liczebnie wyznawcy obu religii stanowią ponad połowę ludzkości, w których z jednej strony drzemie ogromny potencjał możliwości, a z drugiej – ciąży na nich odpowiedzialność za losy świata. Wzajemne zbliżenie środowisk muzułmańskich, jak również wskazanie możliwości podjęcia dialogu z chrześcijanami, nadaje dokumentowi wyjątkowy charakter. Wskazując wspólną płaszczyznę dialogu dla muzułmanów i chrześcijan oraz pośrednio Żydów, dokument jest ogromnie ważnym krokiem jednoczącym religie monoteistyczne.
W końcowej części dokument zawiera pełną nadziei konkluzję. Akceptując istniejącą różnorodność, zachęca do konkurowania wyznawców obu tradycji w czynieniu dobra.
_______________________
Adam Wąs SVD – ur. 1963. Arabista i islamista, misjonarz-werbista, dyrektor Centrum Dialogu Kultur i Religii w Pieniężnie. Absolwent Pontificio Istituto di Studi Arabi e d’Islamistica w Rzymie i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, studiował też w Mafraq (Jordania), St. Augustin (Niemcy), Londynie, Kairze, Tunisie i Nairobi. W latach 1991-1994 misjonarz w Kenii. Wykładowca religiologii i wiedzy o islamie w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie (Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie). Od 2006 roku Członek Komitetu ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi przy Radzie ds. Dialogu Religijnego Konferencji Episkopatu Polski. Mieszka w Pieniężnie.
