Jerzy Jedlicki

(1930–2018), historyk, od 1953 r. związany z Instytutem Historii im. T. Manteuffla PAN, w latach siedemdziesiątych wykładowca Towarzystwa Kursów Naukowych, współzałożyciel Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii „Otwarta Rzeczpospolita”. Zajmował się historią społeczną i historią idei XIX wieku, był autorem studiów o dziejach inteligencji. Teksty publicystyczne ogłaszał m.in. w „Polityce”, „Krytyce”, „Res Publice”, „Tygodniku Powszechnym”, „Gazecie Wyborczej”. W 2015 r. został uhonorowany najwyższym polskim wyróżnieniem naukowym, Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Wydał m.in.: Nieudana próba kapitalistycznej industrializacji (1964), Klejnot i bariery społeczne. Przeobrażenia szlachectwa polskiego w schyłkowym okresie feudalizmu (1968), Jakiej cywilizacji Polacy potrzebują (1988), Źle urodzeni, czyli o doświadczeniu krytycznym (1993), Świat zwyrodniały. Lęki i wyroki krytyków nowoczesności (2000), Dzieje inteligencji polskiej do roku 1918. Błędne koło 1832-1864 (2008).