François-René de Chateaubriand

ur. 1768, zm. 1848 – poeta, pisarz, publicysta, dyplomata i polityk. Rewolucję 1789 roku przyjął z sympatią i nadzieją, zraził go do niej rewolucyjny terror. Ranny w walkach w obronie monarchii, uszedł do Anglii, tam w roku 1797 wydał swoje pierwsze dzieło, „Esej o rewolucjach”. Do Francji wrócił za rządów Bonapartego. Jego wydany w roku 1802 „Duch chrześcijaństwa” przyczynił się do odrodzenia religijnego w zlaicyzowanej Francji. Wielką popularność przyniosły mu powieści „Atala” i „René”. W roku 1811 wydał „Opis podróży z Paryża do Jerozolimy”. „Żywot Rancego” to jego ostatnia wydana za życia książka. Pomnikowym dziełem stały się wydane pośmiertnie „Pamiętniki zza Grobu”.