Aleksander Bocheński

(1904-2001), konserwatysta, przedwojenny mocarstwowiec, bliski współpracownik redagowanego przez J. Giedroycia „Buntu Młodych”, potem „Polityki”. Po zakończeniu II wojny światowej uznawał konieczność działania w ramach nowego układu geopolitycznego w Polsce i podjęcia ugody z komunistami. Jego Dzieje głupoty w Polsce należą na najważniejszych polskich manifestów realizmu politycznego. W latach 1947 -1952 zasiadał w Sejmie Ustawodawczym z ramienia koła „Dziś i Jutro”. Od 1957 r. blisko współpracował z PAX, wstąpił do Stowarzyszenia PAX w 1962 r. i lat osiemdziesiątych zasiadał we władzach Stowarzyszenia. W czasach komunizmu zajmował się publicystką, tłumaczeniami i pisarstwem historycznym. Przez cały okres PRL był konsekwentnym propagatorem idei usprawnienia i unowocześnienia polskiej gospodarki, która miała być trwałym fundamentem dla pozycji Polski na arenie międzynarodowej. W latach 80. Udzielił poparcia Wojciechowi Jaruzelskiemu, opowiadając się za stanem wojennym oraz wchodząc w skład Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.