Aleksandar Tišma

ur. 1924, zm. 2003, pisarz. Był synem Serba i węgierskojęzycznej Żydówki. Dzieciństwo spędził w miejscowości Horgoš, młodość w Nowym Sadzie. Jego pierwszym językiem był węgierski, pisał jednak po serbsku. Przed II wojną światową i prześladowaniami schronił się w Budapeszcie, gdzie rozpoczął studia. Po powrocie do Nowego Sadu został redaktorem czasopisma najstarszej serbskiej instytucji kulturalnej Matica Srpska. Debiutował jako poeta, a jego pierwsze opowiadanie zostało opublikowane w 1950 r. Potem ukazały się tomy opowiadań „Krivica” (Wina) i „Krčma” (Karczma), tom reportaży „Meridijani Srednje Evrope” (Meridiany Europy Środkowej), kolejne tomy opowiadań i powieści. Po jego śmierci nowosadzkie wydawnictwo Akademska knjiga rozpoczęło wydawanie Dzieł Zebranych Tišmy. Dotychczas ukazały się 22 tomy, a ma ich być 28. Najważniejsze z nich to te, w których tematem dominującym są wojna, Holokaust i zło, do jakiego zdolny jest człowiek, przede wszystkim tzw. żydowska trylogia oraz „Škola bezbožništva”. Te książki przyniosły mu sukces międzynarodowy i przekłady na 17 języków. Tišma był laureatem wielu nagród krajowych i zagranicznych, a także Francuskiego Orderu Narodowego za Zasługi (1996).