Nawet w smutku, który dzielę z wieloma osobami na całym świecie, przepełnia mnie ogromne poczucie wdzięczności za dar dla świata, jakim było życie królowej Elżbiety – pisze prymas Anglii kard. Vincent Nichols.
W wieku 96 lat w zamku Balmoral w Szkocji zmarła Elżbieta II, od 1952 roku królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Była również głową („najwyższym zarządcą”) anglikańskiego Kościoła Anglii.
„Praktyka cichej refleksji daje zaskakująco dużo satysfakcji”
W swych dorocznych bożonarodzeniowych orędziach często odwoływała się do wiary. Na przykład w 2013 roku mówiła o znaczeniu modlitwy. Wezwała Brytyjczyków, by zatrzymali się i znaleźli czas na cichą kontemplację, która jest „ważna i duchowo odkrywcza”. – Czy to poprzez kontemplację, modlitwę, czy też choćby przez pisanie dziennika, wielu przekonało się, że praktyka cichej, osobistej refleksji daje zaskakująco dużo satysfakcji, a nawet odkryło większą głębię duchową swego życia – powiedziała brytyjska monarchini.
Stwierdziła, że wiara chrześcijańska jest radością i służbą. – Zarówno chrześcijanom, jak też wszystkim ludziom wierzącym, refleksja, medytacja i modlitwa pomagają odnowić samych siebie w Bożej miłości, gdy starają się na co dzień stawać lepszymi ludźmi – wskazała królowa.
Spotykała się w ciągu swego życia z pięcioma papieżami. Spośród siedmiu spotkań, pięć odbyło się w Watykanie, a dwa w Wielkiej Brytanii. Po raz pierwszy Elżbieta gościła w Watykanie u Piusa XII w 1951 r., jeszcze jako następczyni tronu. Już jako królowa była tam w 1961 r. u Jana XXIII, w 1980 i 2000 r. u Jana Pawła II, a w 2014 r. u Franciszka. Z kolei w 1982 r. gościła Jana Pawła II w Londynie, a w 2010 r. Benedykta XVI w Edynburgu.
Urodzona 21 kwietnia 1926 r. została królową po śmierci swego ojca, króla Jerzego VI 6 lutego 1952 r., jednak jej koronacja odbyła się dopiero 2 czerwca 1953 r. Była najdłużej panującym brytyjskim monarchą w historii (poprzedni rekord – 63 lata, siedem miesięcy i dwa dni – należał do jej prababki Wiktorii) i jednym z najdłużej panujących w historii ludzkości.
Oprócz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Elżbieta II była również głową 14 innych państw: Antigui i Barbudy, Australii, Bahamów, Belize, Grenady, Kanady, Jamajki, Nowej Zelandii, Papui-Nowej Gwinei, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyn, Tuvalu i Wysp Salomona. W każdym z nich reprezentował ją gubernator.
Mądrość, stabilność i służba
Wieczorem oświadczenie wydał przewodniczący episkopatu Anglii i Walii kardynał Vincent Nichols. „Nawet w moim smutku, który dzielę z wieloma osobami na całym świecie, przepełnia mnie ogromne poczucie wdzięczności za dar dla świata, jakim było życie królowej Elżbiety II.W tym czasie modlimy się o spokój duszy Jej Wysokości. Czynimy to z ufnością, ponieważ wiara chrześcijańska naznaczyła każdy dzień jej życia i działalności” – zaznaczył.
„Mądrość, stabilność i służba, którą konsekwentnie uosabiała, często w okolicznościach skrajnie trudnych, są wspaniałym dziedzictwem i świadectwem jej wiary. […] Królowa Elżbieta II pozostanie na zawsze jasnym światłem w naszej historii. Niech teraz spoczywa w pokoju” – dodał.
Głos zabrał też papież Franciszek. Napisał on do nowego króla, Karola III. „Chętnie przyłączam się do wszystkich, którzy opłakują stratę [Królowej Elżbiety], modląc się o wieczny odpoczynek dla zmarłej, a także składając hołd jej życiu w niezmordowanej służbie dla dobra Narodu i Wspólnoty Narodów, jej przykładowi oddania obowiązkom, niezłomnemu świadectwu wiary w Jezusa Chrystusa i mocnej nadziei w Jego obietnice” – czytamy.
„Polecając jej szlachetną duszę miłosiernej dobroci naszego Ojca Niebieskiego, zapewniam Waszą Wysokość o moich modlitwach, aby Bóg Wszechmogący wspierał Cię swoją niezawodną łaską, gdy będziesz podejmował swoje wysokie obowiązki jako król. Dla Ciebie i wszystkich, którzy pielęgnują pamięć o Twojej zmarłej matce, wypraszam obfitość Bożego błogosławieństwa jako zadatek pociechy i mocy w Panu” – zapewnił papież.
KAI, DJ
