W kinie Stanisława Różewicza ujawnia się Bressonowski, metafizyczny styl. Jego twórczość była zawsze „ostentacyjnie chłodna, świadomie skupiona i kontemplacyjna”. Ten pozorny chłód wypływał z obawy przed łatwością używania wielkich emocji w sztuce.
Pełny tekst – w kwartalniku „Więź” wiosna 2019 (dostępnym także jako e-book).
