Była jedną z najważniejszych i najbardziej aktywnych fotografek dwudziestolecia międzywojennego. Początkowo fotografowała swoje najbliższe otoczenie – malownicze krajobrazy Polesia, rodzinny dwór w Porochońsku, jego mieszkańców, codzienność ziemiańskiego i chłopskiego życia. W połowie lat 30. zamieszkała w Warszawie i od tego momentu fotografię zaczęła uprawiać również zawodowo. Fotografowała architekturę i życie stolicy, zajmowała się fotografią reklamową, przez rok pełniła funkcję redaktor artystycznej miesięcznika „Kobiety w Pracy”. W 1947 r. wyjechała do Londynu, później do Argentyny, gdzie uzyskała zgodę na fotografowanie Evity Perón oraz manifestacji Powszechnej Konfederacji Pracy. Z czasem skoncentrowała się na rejestrowaniu prywatnego życia własnej rodziny. Zostawiła tysiące fotografii o ogromnej wartości historycznej i artystycznej.
Prace artystki można zobaczyć w kwartalniku „Więź” lato 2018 (dostępnym także jako e-book).
