Metoda filozoficzna i teologiczna Karola Wojtyły–Jana Pawła II pozwala na kontynuację jego intelektualnej przygody, na pogłębianie doświadczenia człowieka i doświadczenia wiary. Pisałem o tym w książce Volver a la persona. El método filosófico de Karol Wojtyla. Jeśli jednak będziemy powtarzać treści tego nauczania bez właściwego rozumienia jego metodologii, może stać się z Janem Pawłem II to samo, co w pewnym momencie dokonało się w kręgu studiów tomistycznych: popadnięcie w formalizm, niezdolny już do interpretacyjnej dociekliwości, będącej prawdziwą „esencją” myśli Doktora Anielskiego.
Innymi słowy: prawda nie jest zgodnością myśli z nauczaniem Tomasza z Akwinu czy Jana Pawła II, prawda jest zgodnością myśli z rzeczywistością. Dlatego też rozumienie świata oraz „Ewangelii małżeństwa i rodziny” łatwo daje się poszerzać i pogłębiać, a ostatecznie pozwala nam udoskonalać działalność duszpasterską Kościoła. Z tego punktu widzenia świadectwo Franciszka i kierunek, jaki nadaje on Kościołowi w tej i w innych dziedzinach, nie mogą być postrzegane inaczej, jak ze wszech miar trafne.
To jest fragment artykułu. Pełny tekst – w kwartalniku „Więź” wiosna 2015 (dostępnym także jako e-book).
