W Niemczech rodzina ma wyjątkową pozycję. Zgodnie z artykułem 6 ustawy zasadniczej małżeństwo i rodzina znajdują się pod szczególną ochroną porządku konstytucyjnego. Wiąże się z tym zadanie dla polityki publicznej. Ma ona przeciwdziałać dyskryminacji prawnej małżeństwa wobec innych form współżycia oraz wspierać rodzinę w jej otoczeniu społecznym i w realizacji jej funkcji.
Ta misja znajduje odzwierciedlenie w licznych działaniach na rzecz małżeństwa i rodziny, przewidzianych w niemieckim systemie podatkowym i socjalnym. Możliwość wspólnego opodatkowania się małżonków łagodzi efekt progresji, dzięki czemu małżonkowie płacą niższe podatki dochodowe niż pary niebędące w związku małżeńskim. Dzieci i małżonkowie niepracujący zarobkowo mają jako członkowie rodziny bezpłatne ubezpieczenie zdrowotne i pielęgnacyjne; niemiecki system emerytalny przewiduje świadczenia na rzecz członków rodziny zmarłego i niepracujących matek bez konieczności wcześniejszego opłacania składek. Oprócz tego istnieją liczne świadczenia pieniężne, jak choćby zasiłek rodzinny (Kindergeld). Łącznie niemiecki rząd federalny wylicza 156 różnych działań na rzecz małżeństwa i rodziny, na które przeznacza się w sumie ponad 200 mld euro.
Pomimo dużego autorytetu społecznego, jakim cieszą się małżeństwo i rodzina, oraz wspomnianych form wsparcia, rodzina w Niemczech przeżywa głęboki kryzys. Odzwierciedla go zwłaszcza niski wskaźnik urodzeń. Między rokiem 1965 a 1975 spadł on z 2,1 do poniżej 1,4 dziecka na kobietę i pozostaje odtąd na podobnym poziomie. Niemcy zaliczają się do krajów z najniższym wskaźnikiem urodzeń.
To jest fragment artykułu. Pełny tekst – w kwartalniku WIĘŹ jesień 2014 (dostępnym także jako e-book).
