Prezentowane w Galerii WIĘZI fotografie to artystyczny zapis pasji Moniki Krajewskiej i jej męża, Stanisława, którzy w latach 70.zaczęli przemierzać Polskę, dokumentując żydowskie cmentarze.
„Kiedy patrzę dziś na te fotografie – mówi ich autorka – nie widzę ludzi. Na cmentarzach rządziła przyroda, która brała w swoje posiadanie, pochłaniała, a zarazem często chroniła nagrobki. Te, które przetrwały planową wojenną zagładę cmentarzy, szły na podmurówki pod stodoły, ocembrowanie studni, a nawet na ścieżkę w ogródku”.
Powstające od kilkudziesięciu lat fotografie cmentarzy, a także synagog i innych znaków obecności żydowskiej społeczności w Polce bywają czasem jedynym śladem istnienia tych obiektów. Dokumentalne znaczenie prac Moniki Krajewskiej nie wyczerpuje jednak ich wartości. Autorka lubi fotografować w słonecznym świetle, które zdaje się z czułością dotykać pokaleczonych i osamotnionych macew. Przyglądając się im przez oko aparatu, zdołała sfotografować nie tylko materię, ale również kamienną ciszę zalegającą polskie kirkuty.
Fotografie w miesięczniku WIĘŹ nr 10/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
