Jak czcić dawnych świętych – nawet się specjalnie nie zastawiamy, dziedzicząc formy z przeszłości. Z wieloma nowymi świętymi też nie ma zbyt wielkiego problemu, każdy z nich ma swoją specyfikę i określony charyzmat, które w sposób naturalny ukierunkowują kult. Wystarczy przywołać hasła, które ich identyfikują. Wiadomo: św. Faustyna – „sekretarka Bożego Miłosierdzia”, św. Brat Albert – „dobry jak chleb”, bł. Jerzy Popiełuszko – „Nie daj się zwyciężyć złu, lecz zło dobrem zwyciężaj”. Świętość każdego z nich da się – mniej lub bardziej – „zwinąć” do jednej, mocnej idei.
Ale co zrobić ze świętym, którego historia już okrzyknęła „Wielkim”, i który nie ma sobie równych ani wśród papieży ani wśród Polaków? Czy tak jest naprawdę, trudno powiedzieć, ponieważ licytowanie świętości jest samo w sobie pomysłem dość karkołomnym, ale zapewne takie właśnie przekonanie ma znakomita większość rodaków Błogosławionego, do czego ma oczywiście prawo. Tak czy inaczej, trzeba będzie jakoś to wspomnienie „obejść”.
„Jego przykład umacnia nas w dobrym życiu, jego słowa nas pouczają, a jego wstawiennictwo wyprasza nam Twoją opiekę” – te słowa z prefacji o świętych pasterzach zaśpiewa niejeden kapłan 22 października, w liturgiczne wspomnienie bł. Jana Pawła II. To będzie pierwsze wspomnienie po beatyfikacji, choć pewnie niejednemu trudno będzie się powstrzymać, by nie zrobić ze wspomnienia uroczystości. Ograniczona forma kultu, właściwa błogosławionym, zapewne z trudem będzie do utrzymania w ojczyźnie Jana Pawła II.
Trzeba będzie też jakoś odróżnić wspomnienie liturgiczne od Dnia Papieskiego, który obchodzony jest w bezpośrednim sąsiedztwie, bo w niedzielę poprzedzającą 16 października, czyli dzień wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Koordynatorem obchodów dnia jest Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. W trakcie Dnia Papieskiego zbierane są pieniądze na stypendia dla zdolnej polskiej młodzieży z niezamożnych i ubogich rodzin. Dzień ten ma także służyć popularyzacji nauczania Jana Pawła II.
Mało kto pamięta, że jest jeszcze święto państwowe, obchodzone 16 października. Dzień ten został ustanowiony świętem jako „Dzień Jana Pawła II” przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 27 lipca 2005 roku – jak stwierdzono w ustawie – „w hołdzie największemu autorytetowi XX wieku, człowiekowi, który sięgając do źródeł chrześcijaństwa uczył nas solidarności, odwagi i pokory, stanowczości i wyrozumiałości, mądrości”.
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 10/2011 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
