Kolejna dyskusja u Kuronia na temat wizyty Jana Pawła II w Polsce odbyła się po jej zakończeniu, 10 czerwca 1979 r. Wzięli w niej udział Adam Michnik, Stefan Starczewski i ks. Stanisław Małkowski. Michnik powiedział, że wizyta zmieniła stereotyp zachodnich dziennikarzy na temat polskiego katolicyzmu: „Spodziewali się zobaczyć «ciemny sfanatyzowany tłum bigotów», a zobaczyli ludzi spokojnych – nowoczesnych”. Ks. Małkowski mówił, że „działalność polityczna Kościoła odbywa się między dyplomacją a świadectwem. Paweł VI stawiał na dyplomację – na drobne kroczki prowadzące do celu, zaś Jan Paweł II tak «rozkręca» świadectwo, że wzniósł się na niesłychanie wysoki poziom i przez to staje się wielkim partnerem do załatwiania polityki.
Wszyscy zgodzili się z tą tezą, a Kuroń dodał, powołując się na prasę socjaldemokratyczną, że „Jan Paweł II może zostać przywódcą Europy”. Według Kuronia „najważniejszym problemem wynikającym z wizyty papieża jest przeciwstawienie państwu 35 lat tradycji i 1000-letniej historii narodu polskiego skupionego wokół Kościoła. Dla społeczeństwa staje się coraz bardziej zrozumiałe, że nie określona tradycja, ale w ogóle to, że chce się ją przechować, jednoczy ludzi”.
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 11-12/2010 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
