Grudzień to czas skupienia nad tym, co najważniejsze – najpierw jest cisza Oczekiwania, a później radość Narodzenia. Nasz grudniowy numer również skupia się wokół tego, co najważniejsze.
Reforma liturgii, zainicjowana uchwałami Soboru Watykańskiego II, przybliżyła Misterium wielu wiernym. W ostatnich latach jednak, wobec licznych zjawisk negatywnych w liturgii – chyba każdy z Państwa miałby tu coś do powiedzenia – niektóre katolickie środowiska coraz mocniej krytykują posoborową reformę liturgiczną, domagając się… „reformy reformy”.
Coraz wyraźniej widać, że reforma liturgii znajduje się na rozstajach – jedni chcieliby wrócić do tego, co było wcześniej; inni chętnie wprowadziliby jeszcze więcej dowolności. Całe szczęście, że i ci, którzy z nostalgią patrzą wstecz, i ci, co wolą wybiegać do przodu, zgadzają się, że najważniejszy wymiar reformy liturgicznej to jej pogłębienie.
Co jednak miałoby to oznaczać? Które postulaty są zasadne? Te pytania stanowią wspólny mianownik tekstów, które publikujemy. Choć uczestnikami „Więziowej” dyskusji są wyłącznie osoby, które nie mogą pamiętać liturgii sprzed Soboru, to ich stanowiska są bardzo zróżnicowane.
W tym roku odeszła Krystyna Konarska-Łosiowa, która współtworzyła środowisko „Więzi” od samego początku, przez ponad 40 lat. Trzy wspomnienia o Niej, jakie publikujemy, to skromne podziękowanie za Jej piękne życie.
„Wchodzę w krainę łaski” – napisała Pani Krystyna w jednym ze swoich wierszy. Wszystkim naszym Czytelnikom i Przyjaciołom życzymy, aby Święta Bożego Narodzenia były czasem wchodzenia w krainę łaski, dobra i miłości.
