Ks. Wierzbicki upomniany przez abp. Budzika. Publikujemy odpowiedź profesora KUL

Metropolita lubelski upomniał kierownika Katedry Etyki KUL ks. Alfreda Marka Wierzbickiego za ostre słowa pod adresem ks. Tadeusza Guza.

Ks. Alfred Marek Wierzbicki otrzymał upomnienie od swojego przełożonego, abp. Stanisława Budzika, za nazwanie innego lubelskiego duchownego, ks. Tadeusza Guza, skończonym durniem w Wielki Czwartek, 9 kwietnia, w programie Moniki Olejnik w TVN24. W odpowiedzi na upomnienie ks. Wierzbicki przeprosił ks. Guza i arcybiskupa oraz wyjaśnił, jak rozumie swoją obecność w mediach.

Poniżej publikujemy dwa dokumenty: oficjalną informację o nałożeniu upomnienia i odpowiedź z przeprosinami ks. Wierzbickiego.

Przypomnieć należy, że 3 kwietnia br. abp Budzik wezwał ks. Guza do sprostowania jego wypowiedzi wygłoszonych podczas „Rozmów niedokończonych” na antenie Radia Maryja i TV Trwam, dotyczących niemożliwości zarażenia się koronawirusem podczas udzielania Komunii świętej, „bo to jest akt święty”, a „kapłan ma konsekrowane dłonie”. Ks. Guz podtrzymał swoje twierdzenia także w wywiadzie dla „Naszego Dziennika”. Jak wyjaśniał wówczas rzecznik archidiecezji lubelskiej, metropolita uznał tezy ks. Guza za „sprzeczne z katolicką nauką o przeistoczeniu i ze zdrowym rozsądkiem” oraz stojące „w jaskrawej sprzeczności z dokumentami i decyzjami Episkopatu”.

Nic nie wiadomo o tym, aby od tamtej pory ks. Tadeusz Guz sprostował swoje wypowiedzi lub przeprosił za nie.

„Gdzie Rzym, a gdzie Krym? Gdzie Wierzbicki, a gdzie Guz?” – komentarz Zbigniewa Nosowskiego

Oświadczenie wicekanclerza Kurii Metropolitalnej w Lublinie i rzecznika archidiecezji lubelskiej, ks. dr Adama Jaszcza

W dniu 9 kwietnia, w Wielki Czwartek, który jest szczególnym dniem dla wszystkich kapłanów, ks. prof. Alfred Wierzbicki, kapłan archidiecezji lubelskiej i profesor KUL, biorąc udział w programie na antenie TVN24, wypowiedział pod adresem innego kapłana następujące słowa: „można być profesorem i można być skończonym durniem, nie waham się tego powiedzieć”.

Wypowiedź ta wywołała zdumienie i uzasadnione oburzenie wielu osób oglądających program. W związku z tym Arcybiskup Lubelski skierował do Księdza Profesora list z upomnieniem i wezwaniem do publicznego przeproszenia wspomnianego księdza za skandaliczne naruszenie jego godności osobistej.

Jednocześnie Ksiądz Arcybiskup podtrzymuje swoją krytyczną ocenę poglądów ks. prof. Guza, wypowiedzianych na antenie TV Trwam i w wywiadzie dla „Naszego Dziennika”.

Oświadczenie ks. prof. Alfreda Marka Wierzbickiego:

Przepraszam Księdza Profesora Tadeusza Guza za słowa wypowiedziane w programie „Kropka nad i” w TVN24 w dniu 9 kwietnia 2020 r., które wyrządziły mu przykrość i dotknęły osobiście.

Nie zmienia to mojej krytycznej oceny jego poglądów, wykluczających możliwość zarażenia się koronawirusem podczas Mszy świętej. Nadal uważam je za niekompetentne i – co gorsza – za bardzo szkodliwe.

Przepraszam również Księdza Arcybiskupa Stanisława Budzika Metropolitę Lubelskiego, od którego otrzymałem upomnienie. Rozumiem, że moje słowa pod adresem innego kapłana i profesora mogły go zgorszyć.

Niezręcznie jest zajmować stanowisko we własnej sprawie. Zastanawia mnie rozbieżność ocen moich wypowiedzi medialnych w środowisku kościelnym oraz w środowiskach ludzi oddalonych od Kościoła. Skala rozczarowania ze strony tych ostatnich, a nierzadko skala ich cierpień spowodowanych przez ludzi Kościoła wydaje się tak wielka, że w głosie księdza wyrażającego oburzenie rozpoznają głos towarzysza na ich życiowych drogach.

Uczciwość nakazuje mi dodać, że nie jest to podział skrajnie dychotomiczny, otrzymałem bowiem podziękowania od księży i jednego biskupa za udział w wielkoczwartkowej „Kropce nad i”. Były to podziękowania za szczerość, stanowczość i unikanie gładkiej mowy.

Ograniczę się do przytoczenia dwóch komentarzy na gorąco, które umacniają poczucie sensu mojej obecności w mediach. „Życzyłbym sobie więcej takich wypowiedzi ze strony przedstawicieli Kościoła jak ze strony Księdza wypowiedzianych w wywiadzie z p. Olejnik. Przywróciłoby to moją wiarę w Kościół w Polsce. Ta wiara gdzieś po drodze przepadła”.

A oto drugie bardzo osobiste wyznanie. „Nie jestem osobą praktykującą, pomimo, a może właśnie dlatego, że pochodzę z rodziny ortodoksyjnie, po polsku katolickiej. Pierwszy raz poczułem, że nie wszystko jeszcze zerwane po przeczytaniu Papieża Franciszka Laudato sì’. I teraz, ostatnio, po wysłuchaniu programu Moniki Olejnik doznałem kolejnego olśnienia. Są księża, którzy mówią dla mnie językiem zrozumiałym, o sprawach dla mnie istotnych i nie obawiają się iść pod prąd ciemnoty. Gratuluję i bardzo dziękuję. Będzie mi się lżej szło na dyżur do szpitala w Świąteczną Niedzielę”.

Te słowa przekonują mnie, że podstawową drogą Kościoła jest człowiek – a właściwie konkretni ludzie, których drogi są bardzo różne – a także, że nieraz trzeba się pobrudzić, wykroczyć poza paragrafy i konwencjonalną elegancję, aby naprawdę sobie wzajemnie pomóc.

Lublin, 14 kwietnia 2020 r.

„Gość Niedzielny” Lublin, KAI, źródła własne

Zob. komentarz Zbigniewa Nosowskiego „Gdzie Rzym, a gdzie Krym? Gdzie Wierzbicki, a gdzie Guz?”