Kościół będzie istniał aż „do skończenia świata”, ale niekoniecznie w takim kształcie, jaki znamy – pisze o. Wacław Oszajca w „Tygodniku Powszechnym”.
W swoim najnowszym felietonie biblijnym w „Tygodniku Powszechnym” o. Wacław Oszajca odnosi się do fragmentu Ewangelii, w którym uczniowie obserwują przemienienie Jezusa na Górze Tabor, a to niszczy ich wyobrażenie o Nim. „Chcieli Go wkomponować w to, co już o sprawach Bożych wiedzieli. A wiedzieli wciąż nie po chrystusowemu. Coś podobnego dzieje się dzisiaj” – zauważa jezuita.
Zwraca uwagę, że w początkach chrześcijaństwa gminie przewodniczył człowiek cieszący się jej zaufaniem. „Dzisiaj przewodniczymy parafii na podstawie przekonania, że jesteśmy do tego powołani. To przekonanie potwierdził biskup, który też pełni urząd na mocy nominacji. Nic dziwnego, że my, duchowni, często jesteśmy postrzegani jako obcy, przywiezieni w teczce” – pisze i dodaje: „Może więc dobrze się stało, że papież Franciszek nie zniósł celibatu, co miało przysporzyć liczby prezbiterów, gdyż nie tego dzisiaj koniecznie Kościołowi potrzeba. Może Kościołowi brakuje nie tyle duchownych, ile Kościoła, a więc świadomych swoich praw i obowiązków świeckich katolików”.
„Jezus obiecał, że Kościół będzie istniał aż «do skończenia świata», ale niekoniecznie w takim kształcie, jaki znamy. Może więc brak księży nie jest objawem kryzysu, ale wyzwaniem, szansą, by Kościół stał się wspólnotą, a nie punktem świadczącym religijne usługi na coraz wyższym poziomie artystyczno-towarzyskim” – podkreśla o. Oszajca.
Fragment książki „Innego cudu nie będzie. Rozmowy o wierze i niewierze” autorstwa Wacława Oszajcy SJ i Damiana Jankowskiego
