Zygmunt Skórzyński nie żyje

Zmarł Zygmunt Skórzyński – socjolog, działacz społeczny, współtwórca Klubu Inteligencji Katolickiej, aktywny uczestnik Klubu Krzywego Koła. Miał 95 lat.

Urodził się 24 lutego 1923 r. w Warszawie. Był absolwentem Wydziału Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W czasie wojny uczył się na kompletach w liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Aresztowany po wojnie w Opocznie przez władze sowieckie, został przekazany UB. Z powodu braku materiałów obciążających został wypuszczony z więzienia. Wraz z matką przedostał się do Krakowa, gdzie zdał maturę i rozpoczął studia na AGH (architektura) oraz na UJ (historia sztuki). Z obydwu kierunków zrezygnował i podjął studia socjologiczne na UJ, które ostatecznie skończył.

Podczas pobytu w Krakowie aktywnie działał w dyskusyjnym Klubie Logofagów, czyli klubie „pożeraczy słów”. W końcu 1949 roku przeprowadził się do Warszawy. We wrześniu 1953 r.ku został aresztowany przez UB pod zarzutem tajnej działalności przeciwko Polsce Ludowej. Wobec braku dowodów został zwolniony bez procesu w grudniu 1953 r.

Od jesieni 1955 r. był członkiem Klubu Krzywego Koła, w ramach którego prowadził Sekcję Badań Społecznych. Wiosną 1956 r. został członkiem Klubu Inteligencji „Okrągłego Stołu” (który tworzyli także m.in. Tadeusz Mazowiecki i Janusz Zabłocki).

W październiku 1956 r. należał do założycieli Klubu Inteligencji Katolickiej „Dialog” i następnie Ogólnopolskiego Klubu Postępowej Inteligencji Katolickiej. Został wybrany jednym z czterech sekretarzy OKPIK, ale zrezygnował z tej funkcji w styczniu 1957 r., sprzeciwiając się zaangażowaniu klubu w wybory do Sejmu PRL. Pozostał jednak aktywnym członkiem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej.

Od 1958 r. pracował w Ośrodku Badania Opinii Publicznej, w którym był sekretarzem naukowym. Specjalizował się w badaniach nad socjologią czasu wolnego, opublikował m.in. „Między pracą a wypoczynkiem: czas «zajęty» i czas «wolny» mieszkańców miast w świetle badań empirycznych” (1965).

Był sygnatariuszem jednego z listów protestacyjnych przeciwko zmianom w Konstytucji PRL w 1976 r., a także Apelu 64 do władz PRL i stoczniowców strajkujących w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 r..

Na przełomie 1980/1981 był członkiem Rady Ośrodka Badań Społecznych przy NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. W latach 80. przewodniczył Komisji Rewizyjnej warszawskiego KIK-u. Był także organizatorem niezależnego seminarium „Polska w Europie” poświęconego problematyce międzynarodowej.

W grudniu 1988 r. został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie. Po 1989 r. był jednym z organizatorów Ośrodka Studiów Międzynarodowych przy Senacie RP. Został prezesem fundacji „Polska w Europie”, koordynując jej działalność. Współzałożyciel Ruchu Europejskiego w Polsce.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003).

Zygmunt Skórzyński był ojcem Piotra Skórzyńskiego i Jana Skórzyńskiego. Zmarł 16 listopada w wieku 95 lat.