Zima 2024, nr 4

Zamów

Ks. prof. Michał Czajkowski i Urszula Antosz-Rekucka laureatami Nagrody im. Ks. Stanisława Musiała

Nagroda im. Ks. Stanisława Musiała za rok 2017. Fot. Klub Chrześcijan i Żydów „Przymierze”

Tegorocznymi laureatami Nagrody im. Ks. Stanisława Musiała za rok 2017 są ks. prof. Michał Czajkowski, jeden z inicjatorów dialogu katolicko-żydowskiego w Polsce, oraz Urszula Antosz-Rekucka, katechetka z Mszany Dolnej. Wyróżnienia dostali dziś w południe w Akademii Ignatianum w Krakowie.

Nagrodę od dziesięciu lat przyznaje krakowskie stowarzyszenie Klub Chrześcijan i Żydów „Przymierze”. Otrzymują ją osoby zasłużone dla dialogu chrześcijańsko- i polsko-żydowskiego w dwóch kategoriach: za twórczość oraz za inicjatywy społeczne na rzecz dialogu i współpracy chrześcijańsko-żydowskiej i polsko-żydowskiej.

Ks. prof. Michał Czajkowski to wybitny teolog, biblista, głęboko zaangażowany w działalność ekumeniczną. Był współzałożycielem i współprzewodniczącym Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. W przeszłości zasiadał też w Komitecie Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem i Międzynarodowej Radzie Oświęcimskiej, był także członkiem władz Międzynarodowej Rady Chrześcijan i Żydów. Osoby prowadzące dialog chrześcijańsko-żydowski w Polsce wiele zawdzięczają jego odważnej publicystyce i książkom takim jak: „Lud Przymierza”, „Co nas łączy? ABC relacji chrześcijańsko-żydowskich” czy „Nowy Testament a judaizm”. Niedawno ukazała się książka zbierająca jego teksty dotyczące Żydów i relacji z judaizmem „Czy Żydzi mają diabła za ojca? Przyczynki do dialogu chrześcijańsko-żydowskiego”.

Ks. prof. Czajkowski jest też byłym asystentem kościelnym „Więzi”. Złożył dobrowolną rezygnację, gdy wyszła na jaw jego współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa w latach 1960-1984. Nawiązał do tej współpracy odbierając nagrodę: – Dziękuję za wszelkie dobre słowo. I wybaczam wszelkie złe. Dodam że nie donosiłem na biskupów. Ale przyda mi się trochę pokuty w Wielkim Poście za to, że bylem nieroztropny i naiwny. Nie czekałem już na żadne laury ziemskie, lecz na niebieskie, oczywiście po odpowiednio długim stażu w czyśćcu. Byłem zaskoczony wyróżnieniem. Zapytałem Staszka Musiała, czy mam tę nagrodę przyjąć. Jak widać, odpowiedział, że tak.

Członkowie Klubu „Przymierze”, którzy nominowali ks. Czajkowskiego, uzasadniali, że niewielu jest w Polsce księży, którzy z taką determinacją mówią o żydowskich korzeniach chrześcijaństwa i o tym, że antysemityzm jest grzechem.

Urszula Antosz-Rekucka jest katechetką w Mszanie Dolnej. W swojej pracy z uczniami wiele uwagi poświęca kształtowaniu postawy dialogu i podejmuje liczne inicjatywy upamiętniające społeczność mszańskich Żydów wymordowaną podczas Holokaustu. O kulturze i historii żydowskich mieszkańców tego rejonu opowiada na różne sposoby, m.in. poprzez działania teatralne, organizację obchodów rocznicowych czy opiekę nad zbiorowymi mogiłami żydowskimi. Była też koordynatorką polsko-izraelskiego projektu, dzięki któremu grupy młodzieży z Polski i Izraela mogły się spotkać, poznać i pokonać dzielące je bariery.

To dzięki jej inicjatywie w 2012 ostatnią drogę mszańskich Żydów oficjalnie nazwano Aleją Pamięci Ofiar Holokaustu. Urszula Antosz-Rekucka pisze teksty do lokalnych gazet i portali, jest aktywna w mediach społecznościowych, a w pracy z młodzieżą kładzie nacisk na relacje chrześcijańsko-żydowskie, przybliżanie kultury żydowskiej i tematyki Zagłady. Pomimo działania w trudnym środowisku, gdzie jej inicjatywy nie zawsze spotykają się z aprobatą, od lat konsekwentnie podejmuje trud przywracania pamięci.

Odbierając nagrodę Antosz-Rekucka wyznała, że ks. Musiał jest jej prywatnym niekanonizowanym świętym, do którego zwraca się w trudnych chwilach. –Polska i Kościół potrzebują proroków. Bo trzeba nazywać czarne czarnym – powiedziała. Mówiąc o dialogu użyła formuły Pawła VI, który uważał, że jest on innym imieniem miłości.
Wesprzyj Więź

Fundatorami nagrody są rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego (przewodniczący kapituły), prezydent Krakowa i Gmina Wyznaniowa Żydowska w Krakowie.

Patron nagrody, ks. Stanisław Musiał SJ (1938-2004), był wytrwałym rzecznikiem dialogu chrześcijańsko-żydowskiego, konsekwentnie krytykował wszelkie przejawy antysemityzmu i ksenofobii. Od 1981 był redaktorem „Tygodnika Powszechnego”, a w latach 1990-1991 zastępcą redaktora naczelnego. Publikował także m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Wprost”, „Polin”, „Midraszu” i „Życiu Duchowym”. Był autorem ważnej książki piętnującej grzech antysemityzmu „Czarne jest czarne” oraz laureatem Nagrody im. Jana Karskiego i Poli Nireńskiej. Po jego śmierci z inicjatywy krakowskiej społeczności żydowskiej na cmentarzu żydowskim w Krakowie przy ul. Miodowej odsłonięto tablicę poświęconą jego pamięci.

Źródło: KAI

Podziel się

Wiadomość