Słowo łagodności i pokory Boga wybrzmiewa w Nazarejczyku, naszym Bracie. Jest korzeniem szczęścia ukrytym w suchej glebie naszych bied i właśnie z niej wypuszczającym pędy.
O Korzeniu Jessego,
który się wznosisz jako znak dla narodów,
przed Tobą zamilkną królowie,
a ludy modlić się będą do Ciebie;
przyjdź nas wyzwolić,
już dłużej nie zwlekaj.
Kolejna z wielkich antyfon ostatniego tygodnia adwentu nawiązuje do dwóch proroctw z Księgi Izajasza. Zgodnie z pierwszym oczekiwany Mesjasz miał być „gałązką z pnia Jessego, odroślą z jego korzeni” (por. Iz 11,1) – czyli odpowiednikiem Dawida, ideału króla. Ojciec Dawida nazywał się Jesse. Spadkobierca syna Jessego miał zainicjować królestwo prawości i pokoju, oraz wystąpić jako „proporzec dla narodów” (por. Iz 11,10) – znak, wokół którego zbierze się wspólnota pojednanych nacji.
Podcast dostępny także na Soundcloud i popularnych platformach
Co ciekawe, ten potomek słynnego rodu został też określony jako jego „korzeń”… Możemy kontemplować paradoks widoczny w historii Jezusa, gdzie „Syn Dawida” okazuje się jego Panem (por. Mk 12,35-37). Ten, który przychodzi jako „gałązka z pnia Jessego”, jest zarazem korzeniem tego pnia, Boskim Słowem, z którego wyrasta historia świata i zbawienia.
Drugie proroctwo przywołane w antyfonie to wersety o wyjątkowym Słudze Pana, który „poruszy liczne narody i zamkną przed Nim usta królowie, bo ujrzą coś, o czym nigdy im nie mówiono i pojmą coś, o czym nie słyszeli” (Iz 52,15). Będzie to los wspomnianego Sługi, „wyrastającego jak korzeń z wyschłej ziemi” (por. Iz 53,2) i doświadczającego męczeństwa, które ratuje ludzkość.
Jeśli skojarzyć to proroctwo o męce Mesjasza z fragmentami Pisma o „ziemi milknącej przed Panem” (por. np. Ha 2,20) – gdzie zamilknięcie oznacza respekt i otwarcie się na Słowo Boga – to otrzymamy zapowiedź Słowa Miłości rozbrzmiewającego z krzyża i trafiającego do serc.
Tak, Słowo łagodności i pokory Boga wybrzmiewa w Nazarejczyku, naszym Bracie. Jest korzeniem szczęścia ukrytym w suchej glebie naszych bied i właśnie z niej wypuszczającym pędy. Oczekiwany wyzwoliciel to „Chrystus w nas, nadzieja chwały” (por. Kol 1,27). Mogę zamilknąć, wyciszyć się i wyczuć puls tej nadziei. Pan żyje we mnie. Gdy „duch we mnie jest przytłoczony” (por. Ps 143,4), Jego Duch modli się na dnie mej bezsilności (por. Rz 8,26). Bezgłośny szept Pocieszyciela rozświetla noc wiary.
„Świetlista noc wiary” to cykl codziennych adwentowych rozważań Marka Kity. Nawiązują one do biblijnych czytań mszalnych z danego dnia lub do innych adwentowych modlitw liturgicznych Kościoła rzymskokatolickiego. Cytaty biblijne przytaczane są częściowo we własnym tłumaczeniu autora, częściowo zaś za Biblią Tysiąclecia i Przekładem Ekumenicznym Nowego Testamentu.
Przeczytaj też: Gdzie w Ewangelii Jezus mówi, żeby Jego uczniowie stworzyli system feudalnych zależności?
