Przekonać, nie pokonać. Świetlista noc wiary (7)

Bóg tępi „strażników bezprawia” w taki sposób, że budzi w nich sumienie.

I spotęguje się radość ubogich z Pana, a najbiedniejsi z ludzi będą się cieszyć Świętym Izraela, bo przyjdzie kres okrutnika, zniknie szyderca i będą wytępieni wszyscy strażnicy bezprawia (…) I poznają rozsądek błądzący duchem, a szemrający nabędą nauki (Iz 29,19-20.24)

Czasem bywa, że widzimy zwycięstwo dobra po długim zmaganiu – po walkach i wysiłku przetrwania. Czasem oglądamy przebłysk królowania Boga w historii. A kiedy indziej, nie raz i nie dwa, królowanie Boga trwa w tych, co wytrwale ufają i mają nadzieję.

Bo okrutnicy wciąż nie zniknęli ze świata, nie brakuje też szydzących z dobra, prawdy i duchowego piękna – ze światła Słowa przemawiającego w sercu, naturze i Księgach. Mało tego, wciąż trwają systemy podłości, panoszą się struktury grzechu, „firmy kłamstwa, żelaza i papieru”. Bezprawie ma swych oddanych strażników.

To wszystko będzie rozbite. Ale wejdźmy w ducha Słowa, w jego logikę przerastającą literę Pism. Zobaczmy, w jaki sposób zwycięża Bóg i zadrżyjmy nie przed egzekutorem długów, lecz przed Zdobywcą serc. Zadrżyjmy z przejęcia, poczujmy respekt wobec Miłości, co walczy nie przeciw ludziom, lecz o nich.

Tak, są w Pismach wizje Boskiej kary-zemsty, bo Słowo przedziera się przez sposób myślenia swych powierników. Jednak z serca Słowa płynie wyznanie: „Jakem żyw (…) czyżbym chciał śmierci winowajcy? Raczej, by winowajca zawrócił ze swej drogi i żył” (Ez 33,11). Bóg jest ratownikiem i terapeutą, mediatorem między wilkiem i jagnięciem (por. Iz 11,6) – a zło samo karze swego sprawcę: „krzywda, którą wyrządza, powróci do niego, a własna przemoc spadnie mu na ciemię” (Ps 7,16).

Kiedy Bóg w nas zwycięża, to okazuje się, że pragnęliśmy Go całym ubóstwem swego serca. Biedak może się cieszyć, że Skarb go odnalazł. Gdy rozsądek zwycięża nad błądzeniem ducha, a nauka Przymierza nad szemraniem ego, to widzimy, że Bóg tępi „strażników bezprawia” w taki sposób, że budzi w nich sumienie. On chce przekonać, nie pokonać. Jest terapeutą, „zniewolonych prowadzi w dobrostan – tylko oporni zalegną pustynię” (Ps 68,7).

„Świetlista noc wiary” to cykl codziennych adwentowych rozważań Marka Kity. Nawiązują one do biblijnych czytań mszalnych z danego dnia lub do innych adwentowych modlitw liturgicznych Kościoła rzymskokatolickiego. Cytaty biblijne przytaczane są częściowo we własnym tłumaczeniu autora, częściowo zaś za Biblią Tysiąclecia i Przekładem Ekumenicznym Nowego Testamentu. 

Przeczytaj też: Czy możliwy jest renesans spowiedzi?