Do ankiety zaprosiliśmy cztery osoby ze świata sztuki. Zadaliśmy im te same pytania: czy zmęczenie może być twórcze? Oraz: jak sobie Pani/Pan radzi z własnym zmęczeniem?
Żyjemy coraz szybciej, jesteśmy też coraz bardziej zmęczeni, przeciążeni, przebodźcowani – takie twierdzenie nie wzbudza dziś żadnej kontrowersji. Skoro zmęczenie bywa dziś powszechne i dotyka bez mała wszystkich, to jak postrzegają je ci, którzy zajmują się pracą kreatywną?
Jaka relacja zachodzi między zmęczeniem a twórczością? Zmęczenie przeszkadza w tej pracy czy może paradoksalnie: wyzwala twórcze moce? Jest sprzymierzeńcem czy raczej przeszkodą, która nie pozwala rozwinąć skrzydeł? A jeśli bez zmęczenia nie może powstać nic cennego? Tylko gdzie przebiega granica między zmęczeniem, które pomaga, a takim, które degraduje? Do ankiety zaprosiliśmy cztery osoby ze świata sztuki. Zadaliśmy im te same pytania: czy zmęczenie może być twórcze? Oraz: jak sobie Pani/Pan radzi z własnym zmęczeniem? Odpowiedzi układają się w – mamy wrażenie – dość spójną opowieść o zmęczeniu i codziennych zmaganiach z nim.
Więź.pl to personalistyczne spojrzenie na wiarę, kulturę, społeczeństwo i politykę.
Cenisz naszą publicystykę? Potrzebujemy Twojego wsparcia, by kontynuować i rozwijać nasze działania.
Wesprzyj nas dobrowolną darowizną:
Damian Jankowski
W ankiecie udział wzięli:
Maja Komorowska, „Za granicą zmęczenia”
Olga Drenda, „Zmęczenie, które nie ma początku ani końca”
Wojciech Bonowicz, „Zmęczenie i przezwyciężenie”
Damian Kocur, „Jedyna wartość zmęczenia”
Ankieta ukazała się w kwartalniku „Więź” wiosna 2025 jako część bloku tematycznego „Żyjemy, więc jesteśmy zmęczeni?”.
Pozostałe teksty bloku:
„Zmęczenie zabija duszę”, Karolina Lewestam w rozmowie z Damienem Jankowskim
Jerzy Sosnowski, „Przymus i nadzieja”
