Nie chodzi o zwykłe przeczytanie książki. Raczej otwarcie się na laboratorium emocji; zobaczenie, że ktoś przeżył to samo, co ja – mówi Agnieszka Budnik w specjalnym podcaście „Więzi”.
Słuchaj też na Youtube, Apple Podcasts i w popularnych aplikacjach podcastowych
O kim tak naprawdę są autofikcje? Dlaczego traci w nich znaczenie pytanie: jak było naprawdę? Czemu przy autofikcjach narzędzia krytyczno-literackie okazują się niewystarczające? Czy zresztą faktycznie nasze życiowe doświadczenia są unikatowe? I jak nie wpaść w pułapkę estetyzacji smutku?
O literaturze, która pomaga zbliżyć się do obszarów, które wydają się niewyrażalne, w odcinku specjalnym podcastów „Więzi” Damian Jankowski rozmawia z literaturoznawczynią Agnieszką Budnik, autorką tekstu „Moje autofikcje” z jesiennego numeru kwartalnika „Więź”.
Więź. Podcasty nieoczywiste | Rozwijamy się dzięki wsparciu Patronek i Patronów na www.patronite.pl/wiez
Przeczytaj: Moje autofikcje
