Rafał Cekiera: Lampedusa to nie chwilowy kryzys

Kryzys to pojęcie przydatne politykom, którzy mogą nam suflować swoje krótkowzroczne remedia. Migracja to nie kryzys, to nasza nowa rzeczywistość – mówi socjolog migracji Rafał Cekiera w podcaście „Zwięźle”.

Słuchaj też na Soundcloud, YouTube i w popularnych aplikacjach podcastowych

Gdy 10 lat temu u wybrzeży wyspy Lampedusa rozbił się kuter z migrantami z Afryki Północnej, na którym zginęło ponad 360 osób, politycy europejscy głośno powtarzali hasło „nigdy więcej”, deklarując, że ograniczenie śmiertelności przepraw przez Morze Śródziemne będzie priorytetem dla polityki migracyjnej Unii Europejskiej i katastrofa podobnego rodzaju nie ma prawa się powtórzyć.

Po dekadzie od tamtej tragicznej sytuacji najnowsze dane, w tym wyniki raportu UNHCR (Office of the United Nations High Commissioner for Refugees), nie pozostawiają wątpliwości, że niewiele pozostało z tamtych patetycznych obietnic. Tylko w tym roku na trasie z Afryki Północnej do Europy zginęło już ponad 1800 osób. Wszystko wskazuje również na to, że migracja będzie stanowić stały element naszego świata: w 2022 r. liczba osób przymusowo przesiedlonych na skutek prześladowań, konfliktów zbrojnych, przemocy czy łamania praw człowieka wyniosła rekordową wysokość 108,4 mln na całym świecie. 

W kolejnym odcinku podcastu „Zwięźle” na pytania Karola Grabias o adekwatność europejskiej polityki migracyjnej odpowiada Rafał Cekiera – socjolog migracji, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, autor m.in. książki „Uchodźcy, migranci i Kościół katolicki” wydanej przez Wydawnictwo Więź.

– Nasze zamykanie oczu i outsourcingowanie wyzwań migracyjnych – w formie danin dla kapryśnych, autorytarnych władców – jest krótkowzroczne i sami na tym tracimy. Forteca Europa jest nie do utrzymania nie tylko ze względów etycznych, ale również czysto pragmatycznych – mówi socjolog.

– Jako Unia Europejska powinniśmy przejąć kontrolę nad procesami migracyjnymi do naszego kontynentu: wyeliminować przemysł przemytniczy i stworzyć legalne kanały migracyjne, które na jasno określonych warunkach dawałyby szansę ludziom pragnącym żyć i pracować w Europie i jednocześnie uwzględniały potrzeby demograficzne kontynentu.

Z najnowszego podcastu „Pomiędzy” dowiecie się również, skąd wziął się antyimigrancki zwrot w polityce europejskiej, jakie wady ma nowy europejski Pakt o migracji i azylu oraz jak mogłaby wyglądać personalistyczna polityka migracyjna.

Powstawanie podcastów „Więzi” można wesprzeć dobrowolną wpłatą na Patronite.pl/Więź.

Przeczytaj też: Skwar, namioty i nadzieja. „Solidarne wakacje” na Cyprze

KG