Czemu zwyciężą pokorni? Świetlista noc wiary (6)

Pycha oszukuje samą siebie, tworzy miraż wielkości i wewnętrznie degraduje pyszałka. Tymczasem Bóg jest pokorny.

Miasto silne mamy, zbawienie jego murem i wałem;
Otwórzcie bramy i niech wejdzie lud prawy, dochowujący wiary,
Stały charakter utrzymujesz w pokoju,
w pokoju, bo na Tobie polega
(…) strącił mieszkańców wyżyn, uniżył miasto wyniosłe,
zniżył do ziemi, zrzucił w proch.
Depczą je nogi, nogi ubogiego, stopy biedaków (Iz 26, 1-3.5-6).

Przejdźmy nad dosłownością wizji triumfu – upokorzenia wrogów, odmalowanego z nutą resentymentu – w głąb przesłania Mądrości większej niż serca jej głosicieli. Zwycięstwo nad przeciwnościami, nad wszystkim, co nas atakuje i przygniata, przychodzi dzięki emunah, biblijnej wierze-ufności, przekładającej się na wierność.

Jak Abraham został uznany za prawego dzięki temu, że „uwierzył-zaufał Bogu” (por. Rdz 15,6) – i dlatego pozostał wierny relacji z Nim – tak „ludem prawym” okazują się šomer emunim, „dochowujący wiary”.

Przez ufną wiarę wchodzimy do duchowego Jeruzalem, „twierdzy pokoju”, kwitnącego dzięki królowaniu prawości (por. Hbr 7,1-2). Przez wiarę-wierność pozostajemy w obrębie tej twierdzy. A obwarowaniem przestrzeni bezpieczeństwa jest pochodzące od Boga zbawienie-ratunek, po hebrajsku ješuah. Chrześcijanin zna to słowo jako imię Osoby… Ješuah, Jezus, stanowi moje schronienie, absolutnie bezpieczne.

Ostatnie zdania tekstu Izajasza mówią o poniżeniu wyniosłych, których świat znajdzie się pod stopami Bożych biedaków – ubogich duchem, świadomych swej małości wobec Boga oraz bycia zdanymi na Jego łaskę. Ale zrozumiejmy dobrze, czemu właściwie wyniośli będą poniżeni, a pokorni podniesieni (por. Mt 23,12).

Rzecz w tym, że pycha oszukuje samą siebie, tworzy miraż wielkości i wewnętrznie degraduje pyszałka. Tymczasem Bóg jest pokorny i zniża się do naszego poziomu – dlatego tylko pokorni, świadomi swej kruchości, spotykają Go i chłoną prawdziwą wielkość.

„Świetlista noc wiary” to cykl codziennych adwentowych rozważań Marka Kity. Nawiązują one do biblijnych czytań mszalnych z danego dnia lub do innych adwentowych modlitw liturgicznych Kościoła rzymskokatolickiego. Cytaty biblijne przytaczane są częściowo we własnym tłumaczeniu autora, częściowo zaś za Biblią Tysiąclecia i Przekładem Ekumenicznym Nowego Testamentu. 

Przeczytaj też: Jedność jest przereklamowana