Biblijna noc to czas niejednoznaczny, przestrzeń zagrożenia, „strachu nocnego” – ale też Boskich objawień. Rozpoczynamy cykl rozważań adwentowych.
„…i rozświetlał się szabat” (Łk 23,54)
W kulturze biblijnej dzień zaczynał się od wieczoru, a noc była „adwentem” przed wschodem słońca. Biblijna noc to czas niejednoznaczny, przestrzeń zagrożenia, „strachu nocnego” (Ps 91,5) – ale też Boskich objawień… Noc jest niczym pustynia, strefa kuszenia – a zarazem inkubator proroctw. Jest jak duchowy kryzys, a kryzys jest jak noc.
Adwentowa noc kryzysu przywodzi na myśl wieczór po ukrzyżowaniu Jezusa, gdy w mroku zapłonęły szabatowe lampki… Świetlista noc wiary, „nadziei wbrew nadziei” (por. Rz 4,18). Ziejąca mrokiem wyrwa w sercu, a na jej dnie punkcik Słowa. Ono „świeci w ciemności, a ciemność Go nie objęła” (por. J 1,5).
Zapalmy lampkę uważności. Słowo jest blisko, czuwa na dnie niespokojnego serca (por. Rz 10,8). Tak, Słowo Boga czuwa nad nami, nad każdym punktem wyjścia i dojścia (por. Ps 121,8) szczerych poszukiwań sensu w nocy życia. Czuwajmy również, bądźmy uważni.
Od niedzieli, 27 listopada, będziemy codziennie publikować adwentowe rozważania Marka Kity z cyklu „Świetlista noc wiary”. Nawiązują one do biblijnych czytań mszalnych z danego dnia lub do innych adwentowych modlitw liturgicznych Kościoła rzymskokatolickiego. Cytaty biblijne przytaczane są częściowo we własnym tłumaczeniu autora, częściowo zaś za Biblią Tysiąclecia i Przekładem Ekumenicznym Nowego Testamentu.
Podcast dostępny także na Soundcloud
