Rewolucja seksualna, proces dziejowo niezbędny

Przemian zachodzących w ludzkiej świadomości (indywidualnej i zbiorowej) nie da się ani cofnąć, ani wymazać.

Tekst ukazał się w miesięczniku „Więź” nr 7-8/2008 pt. „Konieczność dziejowa”. Redakcja zwróciła się wówczas do wybranych osób z prośbą o wzięcie udziału w ankiecie „Bilans rewolucji seksualnej”

Zacznijmy od tego, czym tzw. rewolucja seksualna nie jest. Otóż nie jest ona rewolucją polityczno/ustrojową, nie jest ideą zrodzoną w umysłach filozofów, polityków ani przywódców stającą się motorem wielkich i gwałtownych przemian, nie jest narzuconą ideologią ani systemem sprawowania władzy.

„Rewolucja seksualna” odbywa się przede wszystkim w przestrzeni mentalnej – jest więc rewolucją świadomości. W swej istocie nie jest rewolucją, lecz raczej powolnym, ewolucyjnym procesem przemiany świadomości. Procesem, który w skali globalnej dopiero raczkuje lecz – jak się zdaje – jest procesem zdeterminowanym dziejowo, a więc nieuniknionym.

Dlatego pytanie o to, czy jest to proces dobry czy zły, i czy go można lub należy cofnąć, wydaje się źle postawione. Opiera się bowiem na wysoce wątpliwym i aroganckim założeniu, że jesteśmy w stanie go kontrolować. Tymczasem przemian zachodzących w ludzkiej świadomości (indywidualnej i zbiorowej) nie da się ani cofnąć, ani wymazać. Przykładem niech będzie wiecznie żywa i odporna na zakusy wszelkich totalitaryzmów idea sprawiedliwości i demokracji.

Rewolucja seksualna posiada moc zdolną wydobyć ludzką seksualność z ponurego lochu pogardy i grzeszności oraz uczynić z niej powszechnie dostępny wehikuł rozwoju ludzkiej świadomości i duchowości

Wojciech Eichelberger

Udostępnij tekst

Facebook

Twitter

Zważmy przy okazji, że „rewolucja seksualna” jest nieodrodną, młodszą siostrą demokracji, stąd wszelkie próby zatrzymania jej lub cofnięcia byłyby tożsame z zamachem na demokrację – a więc, na dłuższą metę, są nieuchronnie skazane na niepowodzenie. W istocie więc, możemy jedynie pokornie pytać o to, co uruchomiło proces „rewolucji seksualnej”, na jakie dziejowe konieczności on odpowiada i dokąd wydaje się zmierzać.

Pierwszym najbardziej podstawowym powodem jest to, że nasza cywilizacja i kultura nie znalazły dobrej recepty na problem ludzkiej seksualności. Represyjny, dewaluujący i demonizujący seksualność sposób myślenia, wraz z wynikającą z niego praktyką wychowawczą i edukacyjną, nie dość, że nie posunęły nas do przodu w rozwiązywaniu dylematów naszej seksualności, to –  jak wiele na to wskazuje – działając na zasadzie samosprawdzającej się przepowiedni, nasiliły związane z nią problemy i destrukcyjne zjawiska. W wymiarze indywidualnym i kulturowym potwierdziła się zasada, że to, co w człowieku wyparte, zdewaluowane i nieuświadomione, nie poddaje się kontroli i nieuchronnie napędza indywidualną, obyczajową i społeczną patologię.

Rewolucja seksualna – w swoich dalekich konsekwencjach – posiada moc zdolną wydobyć ludzką seksualność z ponurego lochu pogardy i grzeszności oraz uczynić z niej powszechnie dostępny wehikuł rozwoju ludzkiej świadomości i duchowości. Ma też moc sprawienia, by mądra edukacja seksualna stała się powszechnym, naturalnym dobrem. W konsekwencji ma szansę doprowadzić do zaniku nękającej ludzkość epidemii seksualnej patologii.

Drugim powodem wyzwalającym i podtrzymującym proces seksualnej rewolucji jest to, że represyjny, dewaluujący i demonizujący stosunek do seksualności jest w naszej kulturze organicznie związany z represyjnym, dewaluującym i demonizującym pojmowaniem kobiety. Ten sposób myślenia o kobiecie i kobiecości jest fundamentalną właściwością powszechnie obowiązujących, patriarchalnych systemów religijno-etycznych, politycznych, prawnych, społecznych i obyczajowych. Wiele wskazuje na to, że patriarchat wyczerpał już zarówno swoją dziejową rolę, jak i swoje twórcze i sprawcze możliwości, nie daje się zatem dłużej pogodzić z kierunkiem, w jakim rozwija się powszechna świadomość.

Rewolucja seksualna – oddając kontrolę urodzin w ręce kobiet – korzystnie zadecydowała o ich szansach w nieuchronnym i niezbędnym procesie emancypacji i zrównania społecznego statusu obu płci. Przywraca kobietom godność i szacunek oraz możliwość kontrolowania własnego życia. Umożliwia kobietom czynne i równoprawne uczestnictwo w tworzeniu nowej, nie-patriarchalnej cywilizacji i kultury.

Trzecim wyzwalaczem i utrwalaczem rewolucji seksualnej jest alarmująca sytuacja, w jakiej znajduje się nasza planeta. Wszystko wskazuje na to, że przedłużające się, niezrównoważone panowanie paradygmatu patriarchalnego zagraża pokojowi i przetrwaniu planety. Ważnym elementem tego paradygmatu jest uwikłanie w pierwotną i prymitywną potrzebę walki o przetrwanie plemiennego genotypu i związany z tym nacisk na płodność i rozrodczość własnego plemienia. Ten ograniczony, partykularny i egoistyczny punkt widzenia jest nie do utrzymania w perspektywie kryzysu przeludnienia i realnej groźby wyeksploatowania podtrzymujących życie zasobów planety.

Rewolucja seksualna, ekonomiczna i społeczna emancypacja kobiet, możliwość podejmowania przez nie, oprócz macierzyństwa, wielu ważnych ról społecznych, przejęcie przez kobiety kontroli nad prokreacją – to procesy, które mogą pozwolić zapobiec, w skali globalnej, kryzysowi przeludnienia.

Oczywiście rewolucja seksualna, jak każdy radykalny proces przemiany świadomości, ma swoje meandry, manowce i ofiary. Stawia też zupełnie nowe, dotychczas nieznane wyzwania przed związkami kobiet i mężczyzn. Jest jednak nadzieja, ze po okresie nieodzownego kryzysu związki miedzy kobietami i mężczyznami – uwolnione od obciążeń patriarchalnego paradygmatu – będą powstawać na zupełnie innej, „wyższej” zasadzie.

W ogólnym bilansie „rewolucja seksualna” wydaje się procesem dziejowo niezbędnym i korzystnym tak dalece, że nie sposób wykluczyć w jego zainicjowaniu i trwaniu – boskiej interwencji.

Przeczytaj też: Rewolucja seksualna? A co to takiego?