Eseje Tomasza Burka to prawdziwa czytelnicza uczta.
W Wydawnictwie Więź ukazał się zbiór esejów krytycznoliterackich Tomasza Burka pt. „Pamięć głęboka”. Przygotował go Zbigniew Mentzel.
„Niezależny i błyskotliwy umysł, wielki erudyta, mistrz stylu, słowem krytyk, który literaturze polskiej stawiał największe wymagania, formując jej sztukę rozumienia i gusty kolejnych pokoleń czytelników. Mało kto z nich zdawał sobie jednak sprawę, że Burek to także jeden z najwybitniejszych historyków literatury, znakomity badacz, który z niezrównaną wirtuozerią analizował wielkie utwory przeszłości, ucząc tym razem rozumienia historii literatury jako historii myśli. Ta część dorobku Tomasza Burka pozostawała jednak przez lata rozproszona” – pisze Włodzimierz Bolecki.
„Tym większa zasługa Zbigniewa Mentzla, który dokonał wyboru najważniejszych artykułów historycznoliterackich Tomasza Burka. Są wśród nich teksty należące do kanonu badań nad literaturą polską XX wieku: o Przybyszewskim, Irzykowskim, Boyu, o Młodej Polsce, o pokoleniu „Współczesności”. To dla czytelników prawdziwa uczta, bo sposób pisania Burka o literaturze, czyli jego sposób czytania klasyki literackiej, jest dziś nie tylko ,,nadal aktualny”, lecz przede wszystkim odkrywczy, odświeżający, odsłaniający problemy, które z głębi XX wieku oświetlają naszą współczesność od nieznanej lub zapomnianej strony” – dodaje.
Tomasz Burek (1938-2017) był krytykiem i historykiem literatury. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, debiutował w 1957 roku we „Współczesności”, przez wiele lat pracownik naukowy Instytutu Badań Literackich PAN. Współpracował jako krytyk literacki z wieloma czasopismami, najdłużej z „Twórczością”. W latach siedemdziesiątych współzałożyciel Towarzystwa Kursów Naukowych, wykładowca na tzw. Uniwersytecie Latającym, należał do redakcji wydawanego poza cenzurą kwartalnika „Zapis”, publikował w emigracyjnym „Pulsie”. Laureat Nagrody im. Stanisława Piętaka (1972), Nagrody im. Kościelskich w Genewie (1973), Nagrody „Życia Literackiego” (1973), Nagrody Polcul Foundation (1988). Opublikował książki krytycznoliterackie: „Zamiast powieści” (1971), „Dalej aktualne” (1973), „Żadnych marzeń” (1987), „Dzieło niczyje” (2001), „Dziennik kwarantanny” (2001), „Niewybaczalne sentymenty” (2011).
Wydanie książki dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Fragment przeczytacie tutaj.
