Akademickie środowisko historyków polskich żegna tego, który przez długie lata był jego najbardziej prominentnym przedstawicielem.
Mowa wygłoszona podczas pogrzebu prof. Henryka Samsonowicza 10 czerwca 2021 r. w Warszawie:
Zabieram głos jako przewodniczący Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk, pragnę jednak podkreślić, że reprezentuję także, na jego prośbę, Dziekana Wydziału I Nauk Humanistycznych i Społecznych Akademii, pana profesora Andrzeja Buko.
Akademickie środowisko historyków polskich żegna dzisiaj Tego, który przez długie lata był jego najbardziej prominentnym przedstawicielem. Profesor Henryk Samsonowicz należał do czołowych badaczy polskiego i europejskiego średniowiecza. Wywodził się z opromienionej sławą szkoły Mariana Małowista. Jego pozycję naukową budowały od dziesięcioleci dzieła znajdujące czytelników w Polsce i poza jej granicami.
Był również uwielbianym wykładowcą i mistrzem młodych adeptów Klio. Tę rolę spełniał przede wszystkim na Uniwersytecie Warszawskim, z którym związana była cała Jego droga zawodowa – droga, którą przemierzył, osiągając szczyty dostępne dla najlepszych. Obok imponującego dorobku pisarskiego i grona wybitnych uczniów wymienić w tym miejscu należy członkostwo Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności, godność doktora honorowego jedenastu uniwersytetów, członkostwo licznych towarzystw naukowych na czele z Polskim Towarzystwem Historycznym, którego prezesurę piastował w latach 1978-1982, jak też wysokie odznaczenia państwowe.
Jako uczony, jako Polak i Europejczyk był Profesor Samsonowicz najwyższej klasy autorytetem intelektualnym i moralnym. Ilustracją tego twierdzenia mogą być słowa, w jakich w tej właśnie trojakiej roli głosił chwałę polskiego XIII wieku jako czasu w którym „miało miejsce stworzenie społeczeństwa obywatelskiego”, do czego dodał: „ja bym to nazwał drugim wejściem do Europy”.
Więź.pl to personalistyczne spojrzenie na wiarę, kulturę, społeczeństwo i politykę.
Cenisz naszą publicystykę? Potrzebujemy Twojego wsparcia, by kontynuować i rozwijać nasze działania.
Wesprzyj nas dobrowolną darowizną:
Ten autorytet sprawił, że stał się Profesor nie tylko badaczem historii, ale także jej uczestnikiem. Wymowne było powierzenie Mu godności rektora Jego uniwersytetu pamiętną jesienią 1980 r.; równie wymowny był czas zakończenia tego urzędowania z dniem 8 kwietnia 1982 r. W kilka lat później uzyskał znaczniejszy jeszcze mandat zaufania społecznego, gdy objął tekę ministra edukacji narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, na trwałe wpisanym w dzieje Polski. Tak to zresztą sam skomentował mówiąc: „[Miałem] świadomość, że uczestniczę w epokowych zmianach w Polsce”. Nie inny wydźwięk miało Jego zasiadanie do 2015 r. w Kapitule Orderu Orła Białego.
Z głębokim szacunkiem i oddaniem składamy hołd pamięci Profesora Henryka Samsonowicza.
Przeczytaj też: Nauka prawa nie nadaje się na instrument w walce politycznej
