Nie żyje Hans Küng, teolog chodzący własnymi drogami

Jeden z najbardziej znanych teologów XX wieku miał 93 lata.

Nie żyje Hans Küng. Pochodzący ze Szwajcarii teolog zmarł dziś w Tybindze.

Był rzymskokatolickim duchownym i profesorem teologii. W latach 1948–1951 studiował w Gregorianum w Rzymie. Święcenia przyjął w 1955 roku. Następnie kształcił się na Sorbonie i w Instytucie Katolickim w Paryżu, uzyskując tytuł doktora teologii. Odbył dalsze studia w Amsterdamie, Berlinie, Madrycie i Londynie.

Od 1959 roku asystent naukowy na wydziale teologii katolickiej Uniwersytetu w Münsterze. W latach 1960–1963 profesor teologii fundamentalnej na wydziale teologii katolickiej Uniwersytetu w Tybindze. W latach 1962–1965 z nominacji papieża Jana XXIII oficjalny doradca (peritus) Soboru Watykańskiego II. W czasie obrad zetknął się z młodym profesorem teologii Josephem Ratzingerem, późniejszym papieżem Benedyktem XVI. Zarówno Küng, jak i Ratzinger byli uważani za zwolenników reform soborowych. Od 1963 roku profesor teologii dogmatycznej i ekumenicznej w Tybindze oraz założyciel i dyrektor Instytutu Badań Ekumenicznych.

W latach 1980–1996 pracował jako wykładowca teologii ekumenicznej i dyrektor Instytutu. W roku 1995 założył Fundację Weltethos i został jej prezesem. Wykładał gościnnie na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych i w Szwajcarii.

W 1979 roku Kongregacja Nauki Wiary orzekła, że Hans Küng odszedł w swoich pismach od „integralnej wiary katolickiej” (chodziło głównie o dogmat o nieomylności papieża) i dlatego nie może być uważany za teologa katolickiego ani pełnić misji nauczania. Pozbawienie prawa nauczania nie wiązało się jednak z wydaleniem ze stanu duchownego.

Küng pozostał wykładowcą teologii na uniwersytecie w Tybindze, ale tylko ekumenicznej, a jego Instytut Badań Ekumenicznych oddzielono od Wydziału Katolickiego.

Uważał, że ciągle istnieje możliwość pojednania z Watykanem. Podkreślał, że swoje stanowisko teologiczne „wyjaśnił bardzo szczegółowo, jak chyba żaden inny teolog”. Jednocześnie dodawał, że warunkiem zbliżenia z władzami Kościoła jest to, aby „również Urząd Nauczycielski w Rzymie rozpoczął samokrytyczny dialog i nie zadowalał się tylko dekretowaniem, potępianiem i ignorowaniem”. Wyrażał nadzieję na „pragmatyczne pojednanie”.

Za pojednaniem między Watykanem a kontrowersyjnym teologiem opowiadali się przewodniczący Papieskiej Rady Popierania ds. Jedności Chrześcijan kard. Walter Kasper i przewodniczący Konferencji Biskupów Niemieckich, zmarły przed kilku laty kard. Karl Lehmann.

24 września 2005 roku Benedykt XVI, ku zaskoczeniu obserwatorów, przyjął Künga na czterogodzinnej osobistej audiencji w Castel Gandolfo. Według komunikatu podczas spotkania unikano poruszania drażliwych tematów, ograniczono się do spraw światowego etosu i stosunku nauk przyrodniczych do wiary chrześcijańskiej.

W Polsce ukazało się kilka jego książek, m.in. „Sobór i zjednoczenie”, „Bóg a cierpienie”, „Życie wieczne?”, „Nieomylny?”.

W 2015 roku premiera miała książka „Siedmiu papieży”, w której Küng apelował do biskupów i księży o większe wsparcie dla wysiłków papieża Franciszka na rzecz reformy Kościoła, gdyż „jeśli papież chce wpłynąć na szerokie reformy w Kościele, to z pewnością nie może tego dokonać sam”. Kilka miesięcy później korespondował z samym Franciszkiem.

KAI, DJ