Polska PiS kontra reszta świata

Prowokacyjna polityka zagraniczna może nas doprowadzić do geograficznej pułapki, z której nie tak dawno udało nam się z sukcesem uciec.

O tym, że polityka zagraniczna Prawa i Sprawiedliwości służy – w sposób nigdy wcześniej niespotykany – realizacji interesów partii na wewnętrznej scenie politycznej pisałam już wielokrotnie. O tym, że nieustanne „wstawanie z kolan” realizowane bez oglądania się na obiektywne interesy Polski, przede wszystkim w Unii Europejskiej, prowadzi do izolacji naszego państwa na arenie międzynarodowej – także. W ciągu ostatnich kilkunastu dni możemy oglądać kolejne odcinki serialu „Polska PiS kontra reszta świata” (w tym przypadku Europy).

Najpierw pojawiły się informacje, że Polska zignorowała Trybunał Sprawiedliwości UE, który nakazał rządowi natychmiastowe wstrzymanie wycinki w Puszczy Białowieskiej do czasu rozpatrzenia wniosku Komisji Europejskiej dotyczącego nieodwracalnego niszczenia ekosystemu Puszczy poprzez masowe wycinanie (z użyciem harwesterów) zagrożonych kornikiem świerków. Dziś PAP poinformowała, że Ministerstwo Środowiska odpowiedziało Trybunałowi, podkreślając, że działa zgodnie z przepisami. Zignorowanie wezwania zdarzyło się po raz pierwszy w historii Trybunału i może zakończyć się nałożeniem kary liczonej w setkach tysięcy euro lub nawet wstrzymaniem unijnych funduszy.

Następnie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ogłosiło narodowy plebiscyt na nowe wzory polskich paszportów, proponując jako tło wewnętrznych stron między innymi Cmentarz Orląt we Lwowie i Ostrą Bramę w Wilnie. Oba obiekty niewątpliwie symboliczne i ważne dla naszej historii i pamięci, tyle że znajdujące się obecnie na obszarze sąsiadujących z Polską niepodległych i suwerennych państw: Litwy i Ukrainy. Litewskie ministerstwo spraw zagranicznych oficjalnie zażądało wyjaśnień; „podjęcie stosownych działań” zapowiedziała ambasada Ukrainy w Warszawie. Pytanie brzmi: dlaczego tak niesłychanie wyczulony historycznie rząd zdecydował się na włączenie obu miejsc do katalogu możliwych obrazów? Skoro z góry wiadomo było, że równie wrażliwi historycznie partnerzy po prostu muszą zareagować? Nie bardzo wierzę w zamierzoną prowokację, bardziej w polityczną niefrasobliwość. Wcale nie mniej groźną, niż realizacja przemyślanej i konsekwentnej polityki wobec najbliższych sąsiadów.

I wreszcie, po raz kolejny, tym razem przy okazji 73. rocznicy Powstania Warszawskiego, pojawiło się żądanie odszkodowań za straty materialne powstałe w wyniku niemieckiej agresji na Polskę. Konsekwentnie (mimo chwil „ocieplenia”) antyniemiecka retoryka i realna polityka rządu PiS (choćby odmowa udziału niemieckiej straży pożarnej i służb medycznych w zabezpieczeniu Przystanku Woodstock) musi niepokoić. Świadome tym razem prowokowanie rządu w Berlinie jest niesłychanie groźne nie tylko dla relacji dwustronnych czy pozycji w Brukseli. Przede wszystkim może to prowadzić do  geopolitycznej zmiany sytuacji Polski: powrotu do położenia „pomiędzy Rosją a Niemcami”.  Do geograficznej pułapki, z której – dzięki zmianom geopolityki – udało nam się z sukcesem uciec. 

Ideologia Polski „wstającej z kolan” ignoruje pragmatyczną istotę międzynarodowej polityki, co sprawia, że jej coraz wyraźniejszym beneficjentem staje się – zainteresowana dezintegracją Unii i zdezawuowaniem Warszawy – Rosja.