Każde dziecko jest ładne w mych oczach, każde dziecko płacze, jest bezbronne i wymaga pomocy, zlituje się nad nim i córka faraona, i wilczyca w lesie.
- Napisane: i oto człowiek z domu Lewi ożenił się z kobietą z domu Lewi, zaszła w ciąże i urodziła syna, zobaczyła, że jest dobry i przechowała go.
- Czytam słowa Biblii i dziwię się, mówi się, że słowo „dobry” tłumaczy się „ładny”, zapytuję więc: a gdyby nie był ładny, piękny, rzuciłaby go Jochawed do jeziora lub przekazała Egipcjanom jakby mówiąc: urodziłam chłopca, brzydala – wykonujcie na nim rozkaz faraona.
- Moja prawda mówi, ze tak nie było, tak nie mogło być, było inaczej.
- Szukam w Biblii informacji, że Mojżesz jako dziecko był ładny, że młodzieniec Mojżesz był ładny, że w wieku męskim był ładny, że starzec Mojżesz był ładny.
- Nie powiedziała córka faraona, otwierając pudło i litując się nad nim: jakie piękne dziecko! Z dzieci żydowskich – powiedziała oto dziecko żydowskie.
- Nie powiedziały córy Madianu: piękny człowiek uratował nas z rąk pastuchów i napoił nasze bydło.
- Szukam w Biblii: czy uwierzył naród w Mojżesza, bo był ładny, czyżby Faraon ujrzawszy twarz Mojżesza piękną i nadobną powiedział: wstańcie i wyjdźcie, wy, synowie Izraela i idźcie, by służyć swemu bogu.
- Nie dla pięknej twarzy Mojżesza ustalił Bóg prawa, przykazania i prawodawstwo, przeprowadził Żydów przez morze, pokonał faraona, dokonał cudów i ustanowił szabat.
- Bóg rozmawiał z Mojżeszem jak z przyjacielem nie dla pięknego oblicza, lecz dlatego, że był wierny, upodobał go sobie Bóg.
- I oto moja prawda. Każde dziecko jest ładne w mych oczach, każde dziecko płacze, jest bezbronne i wymaga pomocy, zlituje się nad nim i córka faraona, i wilczyca w lesie.
Tłum. Ida Merżan.
To fragment tekstu, który ukazał się w miesięczniku „Więź” nr 11-12/1984. Tekst został przez Janusza Korczaka pierwotnie napisany w języku polskim, ale oryginał zaginął. Tłumaczenie z języka hebrajskiego.
