Trudno jest na kilku stronach przedstawić rozwój wydarzeń z kilku stuleci i jeszcze wyciągnąć z tego wnioski dla teraźniejszości. Nie udała się ta sztuka Elisabeth Schüssler Fiorenzy w tekście opublikowanym w poprzednim numerze „Więzi”. […]
Nikt przy zdrowych zmysłach nie neguje, że pierwsi chrześcijanie byli Żydami. Jednak poważne problemy z łączeniem tożsamości żydowskiej i wiary w Jezusa zrodziły się natychmiast po Jego życiu, a z czasem, szczególnie po zburzeniu Świątyni, coraz bardziej się pogłębiały. Obecność grup judeochrześcijańskich, starających się pogodzić Prawo Mojżeszowe z wiarą w Jezusa temu nie przeczy, a fakt ich potępiania zarówno przez chrześcijan, jak i przez Żydów tylko to potwierdza.
Można się starać czytać Nowy Testament jako pismo żydowskie, a pierwszych chrześcijan widzieć jako jeden z wielu nurtów wewnątrz religii Drugiej Świątyni. Kwestionowanie szybkiego rozejścia się dróg judaizmu rabinicznego i chrześcijaństwa nie ma jednak żadnych podstaw historycznych.
To jest fragment artykułu. Pełny tekst – w kwartalniku WIĘŹ zima 2014 (dostępnym także jako e-book).
