Książki najważniejsze Zrozumieć Bergoglia

Charakterystyczne jest, kiedy obecny papież bywał w tej książce kategoryczny. Jego surowe uwagi są wypowiadane głównie pod adresem dwóch grup społecznych. Pierwsza to duchowni – „Najgorsze, co nam się może przytrafić w życiu kapłańskim, to się zeświecczyć, stać się biskupem czy księdzem w wersji light”. Druga grupa to ci, którzy niesprawiedliwie traktują ubogich. Na zarzuty za swe krytyczne uwagi pod ich adresem kardynał odpowiadał stanowczo: „Nie mieszam się do polityki, mieszam się w sprawy mego brata, któremu kazano pracować w fabryce jak niewolnikowi”.

Dla zrozumienia postawy kard. Bergoglia znaczący może być przykład jego stosunku do kwestii związanych z homoseksualizmem. W tej książce znajdziemy słowa znane z niedawnego samolotowego wywiadu papieża Franciszka: „kimże ja jestem, aby ich sądzić”. Prymas Argentyny zdecydowanie odrzucał wszelką „nagonkę duszpasterską” wobec osób o skłonnościach homoseksualnych. Zarazem jednak bardzo stanowczo reagował na prawne propozycje uznania związków osób tej samej płci za małżeństwa. Uznał taką sytuację za „regres antropologiczny” i to w tej właśnie kwestii po raz pierwszy, po 18 latach biskupstwa, ostro skrytykował urzędnika państwowego. Łączył więc szacunek i miłosierdzie dla osób z niezgodą na zrównanie ich związków z małżeństwem – sprawa bowiem „wykracza poza sferę religii, dotyczy antropologii”.
W niebie i na ziemi to dialog, a nie polemika. „Wobec rabina Skórki nie musiałem nigdy bronić swojej tożsamości katolika – wyznaje kard. Bergoglio – podobnie jak on nie musiał bronić tożsamości żydowskiej, […] tak właśnie pojmujemy dialog międzyreligijny”. Dzisiejszy pontifex już w Buenos Aires rozumiał, że „nieraz utożsamiamy się bardziej z budowniczymi murów niż mostów. Brakuje uścisku, płaczu […]. Brakuje dialogu”. Tak myślący człowiek na Stolicy Piotrowej to wielka nadzieja dla Kościoła.