Kwartalnik

Był dla nas Człowiekiem niezwykle ważnym. Żegnamy w Nim ojca, pasterza, proroka, nauczyciela i przewodnika. Dzięki Niemu zmieniało się życie wielu z nas, dzięki Niemu zmieniała się Polska, Europa, świat i Kościół. Wszyscy jesteśmy Jego wielkimi dłużnikami… Mamy świadomość, że choć ziemskie życie Papieża dobiegło końca, to – mówiąc językiem, jakiego nas uczył – ten pontyfikat wciąż pozostaje darem i zadaniem. Jest niezamknięty, domaga się kontynuacji. Czy duchowe dzieci Karola Wojtyły z „pokolenia JP2” podejmą to wyzwanie? Jakie stoją przed nimi zadania?

Coraz wyraźniej widać, że Polska dla Żydów nie może być – i nie jest – wyłącznie cmentarzyskiem. Dziś przecież – choć Żydów jest w Polsce tak mało – nasz kraj przoduje w Europie pod względem spontanicznych inicjatyw odradzających pamięć o żydowskiej przeszłości. Pytamy zatem o nową jakość relacji polsko-żydowskich. Czy między Polakami a Żydami może być normalnie? Ale co to znaczy normalnie – zwłaszcza w tym szczególnym przypadku?

Czy wolność wierzących jest bardziej ograniczona niż wolność niewierzących? Co widać, gdy patrzy się na Kościół „sprzed wejścia do kościoła”? Czym jest łaska wiary, a czym „łaska niewiary”? Czy ksiądz może się przyjaźnić z niewierzącymi, nie dążąc do ich nawrócenia? W jaki sposób osoba określająca się jako „chrześcijanin bezwyznaniowy” doszła do wiary?

Mistyka i erotyka nie są od siebie odległe. Przenikają się, i to na różne sposoby. Jest też mistyczny wymiar erotyki małżeńskiej. Nowe chrześcijańskie podejście ma za swego patrona Jana Pawła II, z jego „teologią ciała”. Wzajemne oddanie dwojga osób w małżeństwie staje się tu obrazem wewnętrznego życia Boga. Seks może być święty, bo miłość małżeńska wyraża Miłość większą, największą…

Czy przestajemy czytać? Chyba nie – liczba czytających Polaków wcale nie jest tak mała, jak się niektórym wydaje. Polskie czytanie bardzo się jednak zmienia – czytamy nie tylko co innego niż dawniej, ale też inaczej. Nasze czytanie coraz częściej przypomina… „skanowanie” – zatem jeszcze czytamy czy już „skanujemy”? W tym numerze publikujemy również ankietę ­– spytaliśmy wybitnych znawców kultury o najważniejsze książki wydane w Polsce po roku 1989. Lista, która się z tych wypowiedzi układa, jest intrygująca i momentami wcale nieoczywista.

Po co są zakonnice? Chyba mało kto rozumie to w Polsce, skoro lekceważą je i księża, i świeccy; skoro tak często słyszy się: „nie lubię pingwinów”... Jak one same się czują, mając świadomość, że traktowane są jak… „rodzaj nijaki”? Co myślą zarówno o swoim powołaniu, swoich strukturach zakonnych, swojej formacji, jak i o świecie, który je otacza? A może trochę same są sobie winne?

Gdzie szukać pomocy, gdy ciężko na duszy, kiedy rzeczywistość, w której się znajdujemy, wydaje się labiryntem bez wyjścia - czy iść do terapeuty, a może do księdza? Gdzie szukać drogi wewnętrznego rozwoju: w psychoterapii czy w kierownictwie duchowym? Czy pomoc duchowa i psychologiczna wykluczają się, czy też mogą się uzupełniać? Czy - człowiekowi wierzącemu w ogóle potrzebny jest terapeuta? Czy terapeutyczna praca nad przeszłością może znajdować dopełnienie w sakramencie spowiedzi? Gdzie można znaleźć szczęście? Kto może je dać? Lutowy numer „WIĘZI” przynosi duży blok tekstów poszukujących odpowiedzi na postawione wyżej pytania - tak dzisiaj istotne i naglące dla wielu osób.