Jakie są powody mojego niepodróżowania? Owszem, chciałbym jeszcze kiedyś zobaczyć Nowy Jork czy Jezioro Genewskie. Ale jeśli mi się to nie uda, nie będę obrażony. Patrzyłem już na niezwykłe piękno. Z okna mojego mieszkania.
Tekst ukazał się w kwartalniku „Więź” lato 2025 jako cześć bloku kulturalnego „Podróżować – ale dokąd?”. W wolnym dostępie można przeczytać jedynie jego fragment. W całości jest otwarty tylko dla prenumeratorów naszego pisma i osób z wykupionym pakietem cyfrowym. Subskrypcję można kupić TUTAJ.
żyć nie trzeba koniecznie
ale koniecznie śnić
Anna Kamieńska, Vivere non est necesse
Pamiętam dobrze tamtą ekscytację. Świadomość, że rano wyruszamy w podróż, nie dawała mi zasnąć. Kiedy Tata przychodził nas budzić o piątej, byłem gotowy. Po kilkunastu minutach w samochodzie głowa opadała mi na barki, sen przypominał o sobie. Kochałem raz do roku zarwać w ten sposób noc i odsypiać ją potem w drodze na wakacje. Albo też czuwać w godzinach przed powrotem. W ten sposób nie zmrużyłem oka w ostatnią noc w Jerozolimie. Siedziałem w hotelowym fotelu aż do świtu. Widziałem, jak słońce wstaje nad miastem, całe czerwone. Zasnąłem dopiero kilka godzin później, kiedy nasz samolot był już wysoko w górze.
Do dwudziestego pierwszego roku życia zjeździłem sporą część Europy. Widziałem jej portugalski kraniec, chodziłem po ulicach Paryża, Rzymu, Asyżu, Monachium, Budapesztu. Pływałem w wodach tak krystalicznie przejrzystych, że nurkując, można było dostrzec dno na głębokości kilku metrów.
W pewnym momencie wszystko się urwało. Od prawie dekady nie wyjechałem nigdzie za granicę. Kilka razy rozmawialiśmy o tym z bliskimi. – Nie brakuje ci tego? Nie jeździsz, bo jesteś leniwy, nie chce ci się ruszyć – słyszałem.
Nie twierdzę, że w tych zdaniach nie ma grama prawdy. Być może stałem się wygodnicki, być może boję się, bo zwyczajnie wyszedłem z wprawy i głupio mi się do tego przyznać. Być może, nie wiem. W trzydziestym trzecim roku życia zapytałem samego siebie o powody niepodróżowania.
Wykup prenumeratę „Więzi”
i czytaj bez ograniczeń
Pakiet Druk+Cyfra
-
- 4 drukowane numery kwartalnika „Więź”
z bezpłatną dostawą w Polsce - 4 numery „Więzi” w formatach epub, mobi, pdf (do pobrania w trakcie trwania prenumeraty)
- Pełny dostęp online do artykułów kwartalnika i treści portalu Więź.pl na 365 dni (od momentu zakupu)
- 4 drukowane numery kwartalnika „Więź”
Wesprzyj dodatkowo „Więź” – wybierz prenumeratę sponsorską.
Jeśli mieszkasz za granicą Polski, napisz do nas: prenumerata@wiez.pl.
Pakiet cyfrowy
- Pełny dostęp online do artykułów kwartalnika i treści portalu Więź.pl (od momentu zakupu) przez 90 lub 365 dni
- Kwartalnik „Więź” w formatach epub, mobi, pdf przez kwartał lub rok (do pobrania
w trakcie trwania prenumeraty)
Wesprzyj dodatkowo „Więź” – wybierz prenumeratę sponsorską.
Tekst ukazał się w kwartalniku „Więź” lato 2025 jako część bloku tematycznego „Podróżować – ale dokąd?”.
Pozostałe teksty bloku:
Ola Synowiec, „Czy świat potrzebuje opowieści z podróży?”
Agnieszka Budnik, „Bez adresu”
Przeczytaj także
