Tomasz Ponikło
Co oznacza dla Księdza Biskupa postulat bycia otwartym?
Bp Andrzej Czaja
Skoro mamy być solą ziemi i światłem świata, to znaczy, że mamy nieść zbawienie konkretnemu człowiekowi i przemieniać struktury tego świata, by respektując prawo naturalne, były one jak najbardziej otwarte na to, co Boże, a nie tylko ludzkie. Istnieje przecież swego rodzaju symbioza Kościoła i świata oraz wzajemna wymiana dóbr: żyjemy w świecie, korzystamy z jego zdobyczy; światu oferujemy wartości i dobra nadprzyrodzone. Niestety nasze życie społeczne pokazuje, jak bardzo nieraz nie rozumiemy tej podstawowej współzależności, jak wiele jest po obydwu stronach nadinterpretacji i oskarżeń, i jak w niektórych kręgach Kościoła ciągle nie brakuje spiskowych teorii dziejów i swoistej psychozy bycia atakowanym.
A dlaczego nie mamy takiego spokoju w odniesieniu do świata, jaki miał Jezus? Proszę zauważyć, że Jezus niczego nie przyklepywał, lecz za każdym razem mówił światu prawdę. Nieraz były to ostre słowa, polemiczne starcia. Wciąż upominał się o swoje i wciąż uprawiał dialog. Nie stał przed Piłatem milczący jak głaz. My też mamy jak najbardziej prawo bronić swej godności i jak Jezus pytać, „dlaczego mnie bijesz”. Tymczasem my nieraz z góry traktujemy ludzi na „nie”. A przecież misja zbawienia nie odnosi się tylko do pokornych owieczek będących przy nas, ale jeszcze bardziej do tych pogubionych. Dlatego nie ma co wyklinać ludzi zgrupowanych wokół Janusza Palikota. Oni też są Kościołowi, czyli nam, zadani. Chodzi o to, by na miarę Jezusa odnosić się do świata.
Ponikło
Wystarczy przejrzeć katolickie media, żeby się przekonać, że takiej postawy nam brak.
Bp Czaja
Co tylko potwierdza, że za mało jest wdrożenia w życie soborowej eklezjologii. W wielu momentach pozostaliśmy na poziomie Ecclesia militans i ciągle ustawiamy celownik do strzału, albo próbujemy się okopywać i czynimy z Kościoła oblężoną twierdzę.
To jest fragment artykułu. Pełny tekst – w miesięczniku WIĘŹ nr 10/2012 (dostępny także jako e-book).
