Wykorzystując przewrotnie cechy charakteru ks. Kirschkego i snując insynuacje na tle obyczajowym, wywiad PRL próbował skompromitować kapelana RWE. Na początku lat sześćdziesiątych rzekomy ksiądz z Londynu wysłał list do Jana Nowaka-Jeziorańskiego, w którym z „oburzeniem” oskarżał księdza Kirschkego, że „przywiązując li tylko wagę do radości ziemskich, hańbi imię duszpasterza i sieje zgorszenie i [daje] zły przykład”. Anonimowy paszkwilant sugerował zwolnienie księdza z funkcji redaktora audycji religijnych RWE. O rzeczywistej postawie ks. Kirschkego świadczyć może fakt, że odmówił wzięcia udziału w przyjęciu z okazji ślubu cywilnego jednego z pracowników RWE.
W połowie lat 60.wywiad PRL ustalił, że oprócz adresu w Londynie „Kapelan” w korespondencji z krajem wykorzystywał jako skrzynkę kontaktową dwa inne adresy: w Rzymie i Austrii. Tajnym służbom nadal nie udało się jednak nawiązać bezpośredniego kontaktu z „figurantem”. Co więcej oficer wywiadu przyznał, że „w chwili obecnej nie ma możliwości opracowania «Kapelana» od strony zagranicy”. W tej sytuacji proponował „skoncentrować uwagę na rozeznaniu jego kontaktów krajowych pod kątem wykorzystania ich w wypracowaniu podejścia do w/w”.
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 2-3/2012 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
