Przyznając, że liczba chrześcijan w Europie jest ciągle bardzo znacząca, papież zauważa, że tam gdzie chrześcijaństwo jest religią większościową, tam obserwuje się większe zmęczenie i rozczarowanie. W tym kontekście mówi o tak zwanych „mniejszościach kreatywnych”, czyli o żywych grupach mniejszościowych, żyjących w Kościele, dla Kościoła, a także dla społeczeństwa. Mężczyźni i kobiety, spotykając Chrystusa, znajdują dla siebie drogocenną perłę, która nadaje sens całemu ich życiu. Widzą też, że wartości chrześcijańskie wcale nie są przeszkodą na drodze do postępu ludzkości, lecz wprost przeciwnie – dodają skrzydeł i pozwalają wznieść się wysoko.
Nie są to mniejszości o charakterze sekty. Mniejszości chrześcijańskie są kreatywne w takim zakresie, w jakim potrafią dotrzeć do niechrześcijan oraz – przez cierpliwe wyjaśnianie i radość własnego świadectwa – są w stanie zaofiarować im nowy sposób życia.
Kardynał Ratzinger snuje rozważania na temat mniejszości kreatywnych, stawiając inne jeszcze tezy.
1. Mniejszości kreatywne są w stanie dzielić się ze społeczeństwem swoim chrześcijaństwem w takiej mierze, w jakiej same odkryją, że znalazły ewangeliczną perłę i tym odkryciem będą się dzieliły z innymi w przekonujący sposób.
2. Mniejszości kreatywne muszą dostosować swój sposób postępowania do obrazu, zaproponowanego przez Chrystusa. […]
Cały tekst w miesięczniku WIĘŹ nr 2-3/2012 (dostępny także w wersji elektronicznej jako e-book)
